شعرکده جویباری از احساسات .

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم، نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می‌ترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو

من به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفت
سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

بجوشید بجوشید که ما اهل شعاریم
بجز عشق بجز عشق دگر کار نداریم

در این خاک، در این خاک در این مزرعه پاک
بجز عشق، بجز مهر دگر بذر نکاریم

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگویی‌ام که نی نی شکنم شکر برم...

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

عشق جانان در جهان هرگز نبودی کاشکی
یا چو بود اندر دلم کمتر فزودی کاشکی

آزمودم درد و داغ عشق باری صد هزار
همچو من معشوقه یک ره آزمودی کاشکی

هر زمان گویم ز داغ عشق و تیمار فراق
دل ربود از من نگارم جان ربودی کاشکی

ناله‌های زار من شاید که گر کس نشنود
لابه‌های زار من یک شب شنودی کاشکی

سعدی از جان می‌خورد سوگند و می‌گوید به دل
وعده‌هایش را وفا باری نمودی کاشکی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

گر دولت و بخت باشد و روزبهی
در پای تو سر ببازم ای سرو سهی

سهلست که من در قدمت خاک شوم
ترسم که تو پای بر سر من ننهی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

شکست عهد مودت نگار دلبندم
برید مهر و وفا یار سست پیوندم

به خاک پای عزیزان که از محبت دوست
دل از محبت دنیا و آخرت کندم

تطاولی که تو کردی به دوستی با من
من آن به دشمن خون خوار خویش نپسندم

بیا بیا صنما کز سر پریشانی
نماند جز سر زلف تو هیچ پابندم

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

عشـق یعنی ترش را شیرین کنی

عشـق یعنی نیش را نوشین کنی

هر کجا عشـق آید و ساکـن شود

هر چه نا ممکن بود، ممکـن شود

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

ای در دل من، میل و تمنا، همه تو

وندر سر مـن، مایه سودا، همه تــو

هــر چند به روزگـار در می‌نگــرم

امـروز همه تـویی و فــردا همه تو

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دلبـر و یـار من تویی رونق کار من تویی

باغ و بهـار مـن تویی بهـر تو بود بود من

خواب شبم ربوده‌ای مونس من تو بوده‌ای

درد توام نموده‌ای غیـر تو نیست سود من

جـان من و جهان من زهــره آسمـان من

آتش تو نشان من در دل همچو عـود من

جسم نبود و جان بدم با تو بر آسمان بدم

هیچ نبود در میان گفت من و شنـود من

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت

آمدم، نعـره مـزن، جـامه مـدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می‌ترسم

گفت آن چیز دگـر نیست دگر هیچ مگو