شعرکده جویباری از احساسات .

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

هـــرجــا دنبـــال مــــرهـمــی گشـتـــم

چنـــدتــا زخـــــم عمـیق‌تــر خـــوردم!

بیـــنِ زخـمــای دوســــت تــا دشـمــن،

دشـمــنامــــو رفیـــــــق‌تـــر دیـــــدم!!

☝

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

بی محـابا درمیــان
عشــق تو زندان شدم

پشـت دیـوار بلنـد

عاشقــی پنهــان شدم

بارهـا گفتـم دلم را
داده ام برآن دلــت

چــون که حاشـا کـرده ای

این عشق را ویــران شدم


‌‎‌‎‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

سرمایهٔ عمر
آدمی یک نفسست
آن یک نفس
از برای یک همنفسست

با همنفسی
گر نفسی بنشینی
مجموع حیات
عمر آن یک نفسست

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

خنده های دلنوازت یاس
ایوان منست
اخمهای گاه گاهت بغض
پنهان منست
وای برحال دلم گرچشم
تو ابری شود
اشکهای توست اما قطره
جان من است

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

ازهرکجا که شروع کنی عشق اول است
ای رفته از نگاه من به خدا میسپارمت...

دل درهوس زصفای قدوم توست
ای تاابد مانده در دلم ..به خدا میسپارمت

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

خسته‌ام! سنگ نزن، هی نشکن روح مرا

هی میازار و مرنجان دل مجروح مرا

خسته از جور و جفایت رو به صحرا بروم

بنشین و نفسی گوش کن این ناله مشروح مرا

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

تویی که ناب ترین فصل هر کتاب منی
شروع وسوسه انگیز شعر ناب منی

من آن سکوت شکسته در آسمان توام
و تو درآمد دنیا و آفتاب منی

چقدر هجمه ی تشویش بی تو بودن ها
تویی که نقطه ی پایان اضطراب منی

برای زندگی ی بی جواب و تکراری
به موقع آمدی و بهترین جواب منی

روان در اوج خیالم چو رود می مانی
همیشه جاری و مانا در عمق خواب منی

نفس پس از گذرت از حساب می افتد
و تو دلیل نفس های بی حساب منی

رها مکن غزلم را همیشه با من باش
که ختم خاطره انگیزه شعر ناب منی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

محترم دار دلم کاین مگس قند پرست
تا هوا خواه تو شد فر همایی دارد

از عدالت نبود دور گرش پرسد حال
پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند
درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق
هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

نغز گفت آن بت ترسا بچه باده پرست
شادی روی کسی خور که صفایی دارد

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

هر که در عاشقی قدم نزده است
بر دل از خون دیده نم نزده است

او چه داند که چیست حالت عشق
که بر او عشق، تیر غم نزده است

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست

ببین که سیب زنخدان تو چه می‌گوید
هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد
گناه بخت پریشان و دست کوته ماست

به حاجب در خلوت سرای خاص بگو
فلان ز گوشه نشینان خاک درگه ماست

به صورت از نظر ما اگر چه محجوب است
همیشه در نظر خاطر مرفه ماست

اگر به سالی حافظ دری زند بگشای
که سال‌هاست که مشتاق روی چون مه ماست