شعرکده جویباری از احساسات .

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

در دلــم عــڪــس رخ ڪــیــســت ؛ چــرا یــادم نــیــســتــ؟؟؟؟

ایــن همــه دلــهره ازچــیــســت ؛ چــرا یــادم نــیــســتــ؟؟؟؟

خــانــه ی دلــبــر مــن دورتــر از فــڪــر مــن اســتــ....

یــا در ایــن بــادیــه مــی زیــســت ؛ چــرا یــادم نــیــســتــ؟؟؟؟

ســنــگ زد ڪــودڪــی از زاویــه ی نــادانــیــ....

تــا بــه ڪــی پــنــجــره بــگــریــســت ؛ چــرا یــادم نــیــســتــ؟

دلــم ازجــنــس شــقــایــق ، دلــم از جــنــس هنــر....

پــاک شــد نــام مــن از لــیــســت چــرا یــادم نــیــســتــ؟؟؟؟

مــن ڪــه در مــدرســه ی عــشــق نــخــوانــدم درســیــ....

چــه ڪــســی داده بــه مــن بــیــســت ؛ چــرایــادم نــیــســتــ؟؟؟؟

یــاد مــن هســت ، ولــی گــاه فــرامــوش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

‌‌‌‌‌‌‌‌
مـے رسد روزے ڪه بـے
من لحظه ها را سر ڪنـے.

مـے رسد روزے
ڪه مرگ عشق را باور ڪنـے

مـے رسد روزے
ڪه شبها در ڪنار عڪس من

نامه هاے ڪهنه ام را
مو به مو از بر ڪنـے ..

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

خواب دیدم دستهایم خالی از گیسوی توست
خوب شد با عطر مویت پا شدم، کابوس بود

عطر گیسوی رهایی آمد و آزاد کرد
پادشاهی را که در زندان خود محبوس بود

هر زمان از عشق پرسیدند، گفتم آه، عشق...
خاطرات بی‌شماری پشت این افسوس بود

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

چه مبارک است این غم که تو در دلم نهادی
به غمت که هرگز این غم ندهم به هیچ شادی

ز تو دارم این غم خوش به جهان ازا ین چه خوشتر
تو چه دادیَم که گویم که از آن به‌اَم ندادی

چه خیال می‌توان بست و کدام خواب نوشین
به از این در تماشا که به روی من گشادی

تویی آن که خیزد از وی همه خرمی و سبزی
نظر کدام سروی؟ نفس کدام بادی؟

همه بوی آرزویی مگر از گل بهشتی
همه رنگی و نگاری مگر از بهار زادی

ز کدام ره رسیدی ز. کدام در گذشتی
که ندیده دیده رویت به درون دل فتادی

به سر بلندت‌ای سرو که در شب زمین‌کن
نفس سپیده داند که چه راست ایستادی

به کرانه‌های معنی نرسد سخن چه گویم
که نهفته با دل سایه چه در میان نهادی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
وین درد نهان سوز نهفتن نتوانم

تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت
من م**س.ت چنانم که شنفتن نتوانم

شادم به خیال تو چو مهتاب شبانگاه
گر دامن وصل تو گرفتن نتوانم

با پرتو ماه آیم و، چون سایه دیوار
گامی از سر کوی تو رفتن نتوانم

دور از تو من سوخته در دامن شب‌ها
چون شمع سحر یک مژه خفتن نتوانم

فریاد ز بی مهریت‌ ای گل که درین باغ
چون غنچه پاییز شکفتن نتوانم‌

ای چشم سخن گوی تو بشنو ز نگاهم
دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

از خانه بیرون می‌زنم، اما کجا امشب
شاید تو می‌خواهی مرا در کوچه‌ها امشب

پشت ستون سایه‌ها روی درخت شب‌
می‌جویم، اما نیستی در هیچ جا امشب‌

می‌دانم آری نیستی، اما نمی‌دانم
بیهوده می‌گردم به دنبالت چرا امشب؟

هر شب تو را بی جستجو می‌یافتم، اما
نگذاشت بی خوابی بدست آرم تو را امشب

ها… سایه‌ای دیدم شبیهت نیست، اما حیف‌
ای کاش می‌دیدم به چشمانم خطا امشب

هر شب صدای پای تو می‌آمد از هر چیز
حتی ز برگی هم نمی‌آید صدا امشب

امشب ز پشت ابر‌ها بیرون نیامد ماه
بشکن قرق را ماه من بیرون بیا امشب

گشتم تمام کوچه‌ها را یک نفس هم نیست
شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب

طاقت نمی‌آرم تو که می‌دانی از دیشب
باید چه رنجی برده باشم بی تو تا امشب

ای ماجرای شعر و شب‌های جنون من
آخر چگونه سرکنم بی ماجرا امشب

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

به من گفتی که دل دریا کن ای دوست
همه دریـــــا از آن مــا کن ای دوست

دلـــــم دریـا شـــــد و دادم به دستت
مکـِش دریـا به خون پروا کن ای دوست


کنـــــار چشـمه ای بودیـــم در خواب
تـــــو با جامے ربـــــودی مـاه از آب

چـــــو نوشیـــــدیم از آن جـام گوارا
تو نیلوفـــــر شدی من اشــک مهتاب


تـــــن بیشـــــه پر از مهتـابه امشب
پلنگ کـــــوه ها در خـــــوابه امشب

به هـــــر شاخے دلے سامـون گرفته
دل مـــــن در تنـــــم بیتــابه امشب

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

من شدم دعوت به شیدایی ؛ شما هم دعوتی
می روم سمت شکوفایی ، شما هم دعوتی

می روم تا میهمان خانه ی باران شوم
در سحرگاهی اهورایی ، شما هم دعوتی

هست بَرپا با حضور روشن آیینه ها
محفلی گرم و تماشایی ؛ شما هم دعوتی

میزبان ، عشق است ومهمانان ، بلا گردان عشق
یک جهان شور است وزیبایی ؛ شما هم دعوتی

مِی پرستان جان فدای چشم ساقی می کنند ؛
سرخوش از جامی طهورایی ، شما هم دعوتی

پُشت دریا هاست شهری ، قایقی آماده کن !
چون به امر عشق می آیی ، شما هم دعوتی

ای پر از حس شکفتن ، ای پُر از حس حضور
ای پُر از احساس تنهایی ؛ شما هم دعوتی .

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

مراد دل کجا جوید بقای جان کجا خواهد
دو چشم عشق پرآتش که در خون جگر باشد

ز بدحالی نمی‌نالد دو چشم از غم نمی‌مالد
که او خواهد که هر لحظه ز حال بد بتر باشد

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

من همانم
که تو بایست کنارش باشی

من همانم
که تو بایست به یادش باشی

تو همان زمزمه ی قلب پر احساس منی

تو همان نبض و نوایِ دلِ بی تاب منی



‍‍ ‍