~بالاخره یاد میگیری
رفتن، اتفاقیست اجتنابناپذیر
و پر از منطقهای محکم
و ماندن، هراسیست تکراری
لابهلای امیدهای واهی
و پوسته نازک احساست
میشود سنگوارهای از تجربهها
و دیگر نمیترسی
و دیگر با صدای قدمهای هیچکس به خود نمیلرزی!
~یه جایی توی فیلم مری و مکس هست که مکس به مری میگه "میبخشمت چون کامل نیستی". واقعا چه جمله ساده اما آموزندهای. اگه یادمون بیاد کامل نیستیم، خیلی راحتتر با خطاهای خودمون و دیگران کنار میایم.