شاعر‌پارسی اشعار سهراب سپهری

[Bita]

دوست را
زیر باران باید دید

عشق را
زیر باران باید جست

 

[Bita]

تو ...

به اندازه‌ی "پروانه شدن" زیبایی ...

 

[Bita]

من به آغازِ زمین نزدیکم.
نبض گل ها را می گیرم.
آشنا هستم
با سرنوشت ترِ آب،
عادتِ سبزِ درخت!

روح من گاهی از شوق ،
سرفه اش می گیرد
روح من گاهی ،
مثل یک سنگِ سرِ راه
حقیقت دارد

 

[Bita]

آسمان پرشد از خال پروانه های تماشا
عکس گنجشک افتاد در آبهای رفاقت
فصل پرپر شد از روی دیوار در امتداد غریزه
باد می آمد از سمت زنبیل سبز کرامت
شاخه مو به انگور
مبتلا بود
کودک آمد
جیب هایش پر از شور چیدن
ای بهار جسارت
امتداد در سایه کاج های تامل
پاک شد...

 

[m.sina]

پنجره ای در مرز شب و روز باز شد
و مرغ افسانه از آن بيرون پريد
ميان بيداری و خواب
پرتاب شده بود.
بيراهه فضا را پيمود
چرخی زد
و كنار مردابی به زمين نشست
تپش هايش با مرداب آميخت
مرداب كم كم زيبا شد
گياهی در آن روييد
گياهی تاريك و زيبا
مرغ افسانه سينه خود را شكافت
تهي درونش شبيه گياهی بود
شكاف سينه اش را با پرها پوشاند
وجودش تلخ شد
خلوت شفافش كدر شده بود
چرا آمد ؟
از روي زمين پر كشيد
بيراهه ای را پيمود
و از پنجره ای به درون رفت
مرد، آنجا بود
انتظاری در رگ هايش صدا مي كرد
مرغ افسانه از پنجره فرود آمد
سينه او را شكافت
و به درون او رفت
او از شكاف سينه اش نگريست
درونش تاريك و زيبا شده بود
و به روح خطا شباهت داشت
شكاف سينه اش را با پيراهن خود پوشاند
در فضا به پرواز آمد
و اتاق را در...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.