روی سایت دلنوشته‌ي تمنای وجودت | M.N کاربر انجمن یک رمان

[MARYAM.NAJAFI]

***
شده بنشینی و با او صحبت کنی و
در دلت حسرت وجودش را داشته باشی؟
صبح به صبح بلند شوی و دست بکشی بر گیسوانت،
و اندکی دلت دست او را تمنا کند.
من از این اندک‌ها پر شده‌ام!
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
تا کی به تمنای وجودت،
این ره بی‌پایان را بپیمایم؟!
تا بی‌نهایت؟
یا شاید هم تا زمانی که چشم‌هایم برای همیشه بسته شوند!
کدام‌یک؟!
این یا آن؟

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
من بهانه‌ای می‌خواستم برای دوست داشتن
و
رنگ نگاه وجودت، بهانه من شد!
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
گاهی با چشم بسته به دنبالت می‌گشتم و نبودی!
گاهی در خواب،
میان رویاهایت پرسه میزدم.
رویاهایم را به واقعیت ترسیم نکن،
من از رویاهایم بیم دارم!
می‌ترسم،
آن‌جا آرام بگیرم... .


​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
بعدها دیگر من به‌دنبال بهانه‌ی دوست داشتن نبودم!
تشنه‌ای بودم،
به سان آن‌که سعدی می‌گفت:
«دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد»
طعم وصال نچشیده بودم و فراغ کشیده بودم؛
اما بال‌هایم را در رویاهایم فراخ می‌کردم، تا مرز جنون!​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
احساست!
هر چه که بود،
هر چه که هست،
برای من،
یکی بود و یکی نبود بود... .

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
دلتنگ توام؛
دلتنگ بودنت،
حتی دلتنگ بهانه‌گیری‌هایت!
بوسه‌‌هایت،
لبخندهایت،
چشم‌های اغواگرت...
و من چه عاشقانه دلتنگ توام... .


​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
ساعت‌ها دیوانه‌وار منتظرت می‌مانم،
منتظر کسی که قلبم را به تاراج برد!
گوشه‌ای کز می‌کنم
و به عکست خیره می‌شوم.
نمی‌دانی چه سخت است دل کندن از عکسی که این روزها،
تمام دنیای من است... .


​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
می‌نشینم ل**ب پنجره؛
زل می‌زنم به جاده‌ی خاکی قاب گرفته شده توسط پنجره،
و ثانیه‌های آمدنت را می‌شمارم...
با این که می‌دانم نمی‌آیی!

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
دلم تمنایت را می‌کند!
با این دل دیوانه چه کنم؟



​