روی سایت دلنوشته‌ي تمنای وجودت | M.N کاربر انجمن یک رمان

[MARYAM.NAJAFI]

***
سیاهی شب که رخنه می‌کند در وجودم،
یاد تو مرهمی است،
برای قلب خسته‌ی من!


​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
بی پروا
و فراخ بال،
میان رویای خویش،
بر روی اقیانوس آرام
پرواز میکنم!
روزی... .
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
دل در تمنای تو،
و من!
در تمنای دلم... .
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
خیال خامی‌ست،
رویای وجودت!
تو دلبسته‌ی آنی،
که نیست... .


​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
خاطرات به یاد می‌ماند،
و ذهن من خسته از کنکاش‌ها می‌ایستد؛
چشمان ذهنم،
غبار روی خاطرات را با اشک می‌شوید!

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
کاش پایان ما؛
آن‌گونه بود که پرستویی بودیم،
در اوج آسمان!
و به قول فروغ:
«کاش ما آن دو پرستو بودیم
که همه عمر سفر میکردیم
از بهاری به بهاری دیگر.»
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
حس من به تو،
حس خورشید بود به ماه!
خورشید از گرما و نورش هدیه می‌داد
به ماه؛
اما می‌دانست
هرگز کنار ماه قرار نمی‌گیرد
و به ماه
نمی‌رسد!
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
من تمنا داشتم جانان شوم،
و تو،
تمنای جان کاستن داشتی!
من برایت شیدا می‌شدم،
شیدای تو!
اما با من بیگانه بود... .

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
اندوه که زمستان رسید؛
و یک‌به‌یک برگ‌های وجود من ریخت!
تو نخواستی من سرو شوم،
نخواستی همیشه سبز شوم،
و خزان من آن‌گاه شروع شد که،
تو بودی،
اما وجودت نبود!

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
می‌خواستی تمنای وجودت را به گور ببرم؟
نمی‌دانستی نم اشک‌هایم،
به طوفان بدل می‌شود!؟
داشت یادم می‌رفت،
داشت یادم می‌رفت برای بودنت،
بدون وجودت،
چه تقلاهایی کرده‌ام!



​