فرافکنی، نسبت دادن خصایلی است به سایرین که میکوشیم در خود سرکوب سازیم. آدمی که، مثلا خیلی خسیس است، همه مردم را پولدوست میخواند. و کسی که مدام در فکر مسائل جنسیتی است، بیش از همه از شهوترانی دیگران به خشم میآید.
ارسطو میپرسد: چگونه باید زیست؟ خوب زیستن مستلزم چیست؟ و پاسخ میدهد: انسان فقط در صورتی میتواند خوشبخت شود که همه توانایی و شایستگی خود را به کار اندازد.