وان شات وان‌شات رمان تیرمستی | FATEME‌078 نویسندهٔ انجمن یک رمان

FATEME078❁ · 13/12/20

بسمه‌ حق

نام وان‌شات : تیرمستی
ژانر : اجتماعی، عاشقانه، تراژدی
تگ : ویژه
نویسنده : FATEME078

خلاصه: در مواجهه با طوفان‌های زندگی تنها دسته‌ای هستند که مقاومت می‌کنند و خودشان را نجات می‌دهند...

FATEME078❁ · 13/12/20

«ما را دردی می‌کشد که کتمانش می‌‌کنیم. حال چه درد عشق باشد، چه دردِ از دست دادن! »

برای صورت گرد نمکین‌اش دست تکان دادم. چادرش را بالا گرفت و از بالای جوی آب رد شد. شلوار پارچه‌ای مشکی‌اش بلند بود و سد درست راه رفتنش می‌شد. زیر چشمانش پف ریزی داشت و خستگی را وارد چهره دلنشینش کرده بود.
با لبخندی ممتد به منی که به ماشینم تکیه داده بودم رسید.
دستش را پیش از من دراز کرد.
- از عکس‌هات خوشگل‌تری!
تعریف خواهر شوهر مانند بدگویی مادر می‌ماند؛ همان‌قدر دور از ذهن.
- ممنونم.
در سمت خودم را باز کردم و نشستم. به تبعیت از من پس از بالا بردن چادر و مانتوی کوتاه راه‌راه‌ش روی صندلی جا خوش کرد.
به سمت مقصدی نامعلوم ماشین را به حرکت درآوردم. انتظار برای شنیدن...

FATEME078❁ · 14/12/20

با ناخن‌هایش به جان ل**ب‌های بی‌روح و پهنش افتاد.
- اشتباه کردم؟
عصبی سرم را به فرمان کوبیدم، احساس می‌کردم مغزم خالی شده و توانی برای فکر کردن ندارد.
نفسم را بیرون دادم و ماشین را دوباره روشن کردم. لحنم را آرام‌تر و منطقی‌تر از قبل کرده و گفتم:
- معلومه که اشتباه کردید. پدر من فکر می‌کرد این رابطه تموم شده‌اس!
صدایش لحن نگرانی به خود گرفت.
- واقعاً من رو ببخشید. مامان هم گفت که بهتره نگم! البته این چیزی نیست که می‌خواستم بهت بگم...
خبری بدتر از این هم بود؟ انگار که پدر و مادری کودک تازه متولد شده خودشان را از دست بدهند‌ و سپس خبر مرگ فرزند بزرگشان را بشنوند.
- می‌شنوم.
برای گفتن مشکل دوم کمی تعلل کرد.
- پدرت...‌ به ما گفت تو نامزد داری!
زنده بودم؟ درست می‌شنیدم؟ مرگ...

FATEME078❁ · 14/12/20

جلوی در خانه‌شان نگه‌داشتم. بدون خداحافظی با نگاهِ لبریز از خشمی بدرقه‌اش کردم. او حق نداشت برای زندگی من و کاوه تصمیم بگیرد و حتی درموردش صحبت کند.
در کوچه‌های تنگ راندن یکی از دغدغه‌های من در زندگی بود و حالا گرفتارش شده بودم.
خواستم از کوچه رهایی یابم که موتوری جلوی ماشینم را سد کرد. بوقی زدم تا کنار بکشد و بیش از این من را در این کوچه تنگی که گرفتارش شده بودم معطل نکند. سوار مشکی پوش، کلاه کاسکتش را برداشت. آخرین بار او و موتور دوست‌داشتنی‌اش را به حال خودشان رها کرده بودم. از رویارویی با او شرم داشتم.
در مغز تهی‌ شده‌ام دنبال علت ورودم به محل‌شان گشتم.
موتور را به دیوار تکیه داد. در ماشین را باز کرد و خودش را به نشستن روی صندلی چرم نسکافه‌ایش...

FATEME078❁ · 14/12/20

داخل آمد و همراه با لبخند کشیده‌ای بلیط‌ها را نشانم داد. زیپ کت چرم مشکی‌اش را باز کرد. روبه‌رویم نشست.
- ساعت چنده؟
نگاهم را روی ساعت گوشی‌ام انداختم.
- ده دقیقه به پنج.
به بلیط داخل دستش نگاه انداخت.
- یه پنج دقیقه باید بشینیم. چی می‌خوری بخرم؟ نشد یه شیرینی برای کار هم بهت بدم.
لبخند دندان‌نمایی زدم و دستم را روی دستان بهم گره خورده‌ی روی میزش گذاشتم.
- من اصلاً گرسنه‌ام نیست. ولی تو از سر کار اومدی. برای خودت هر چی می‌خوای بخر من حساب می‌کنم!
یکی از ابروهای پر و سربه‌هوایش بالا رفت. انگشت‌ اشاره‌اش را جلوی ل**ب‌های برآمده‌اش برد.
- شما دست تو بردی تو جیب مبارک، دور من رو خط قرمز بکش، خب؟
دستم را داخل جیب بزرگ و بالای سارافونم کردم.
- پاشو اگه جرأت داری دور من رو خط بکش...

FATEME078❁ · 14/12/20

دستش را از زیر دست سردم بیرون آورد و پشت گردنم برد.
- چقدر وجدانت آرومه که راحت هر جایی می‌خوابی!
چشمان نیمه‌بازم را در آن تاریکی به برق چشمانش انداختم. «وجدان آرام» این توصیف با من بیگانه بود.
- ربطی به وجدان نداره کلاً یه حس خستگی دائمی دارم‌ مثل معتادا همه‌اش خمارم... خمارِ خواب! فیلمت رو ببین حالا...
لبخند دندان‌نمایش چون آرام‌بخشی به افکار ناآرامم تزریق شد.
نگاهم تماماً به نیم‌رخ عقابی‌اش بود و او شش دانگ حواسش پی زنِ بازیگر که صدای گریه‌اش در فضای خاموش سینما می‌پیچید.
حسادت با من قد کشیده بود. حسادت به زهیر که از بدو خلقت در دلم ریشه دوانده بود و حال حسادت به یک بازیگری که هیچ ربطی به کاوه‌ی من نداشت. توانایی خیره شدنش به زنی جز خودم را...

وان شات وان‌شات رمان تیرمستی | FATEME‌078 نویسندهٔ انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

FATEME078❁

امضا : FATEME078❁

FATEME078❁

امضا : FATEME078❁

FATEME078❁

امضا : FATEME078❁

FATEME078❁

امضا : FATEME078❁

FATEME078❁

امضا : FATEME078❁

FATEME078❁

امضا : FATEME078❁

موضوعات مشابه