شعرکده شعری که به دلت نشسته

[(Luna)]

آنکس که مرا شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خاندان را چه کند
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانه تو هر دو جهان را چه کند

 

[ChakavaK]

پیش از اینها فکر می‌کردم خدا
خانه‌ای دارد میان ابرها
مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس و خشتی از طلا
پایه های برجش از عاج و بلور
بر سر تختی نشسته با غرور
ماه برق کوچکی ازتاج او
هر ستاره پولکی از تاج او..........
قیصرامین پور
به قول پرستو و آینه های ناگهان

 

[Shiva.Panah]

رفت آن سوار کولی با خود تو را نبرده
شب مانده است و باشد تاریکی فشرده
کولی کنار آتش رقص شبانه‌ات کو
شادی چرا رمیده آتش چرا فسرده

سیمین بهبهانی

 

[Shiva.Panah]

چرا رفتی چرا من بی‌قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم
نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست
ندیدی جانم از غم ناشکیباست
نه هنگام گل و فصل بهار است
نه بلبل در بهاران بی‌قرار است

سیمین بهبهانی

 

[*Niloofar*]

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بی خبر بمیرد در درد خود پرستی

 

[Mahtab Rezayat]

سوسن با صدزبان از تو نشانم ندادگفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا



- من سوسن رو خدا تصور میکنم

 

[Shiva.Panah]

دست از طلب ندارم تا کام من بر آید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن بر آید

حافظ

 

[Shiva.Panah]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان ز او شده‌ام بی‌سر و سامان که مپرس
حافظ

 

[Shiva.Panah]

بی‌تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم شدم آن عاشق دیوانه که بودم
در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید
یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتم پر گشودیم در آن خلوت دل خواسته گشتیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام بخت خندان زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه‌ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ
یادم آید که به من گفتی از این عشق حذر کن
لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن
آب آینه‌ی عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا که دلت با دگران است
تا فراموش کنی چندی از این...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mélomanie]

بوسه ای دزدیده ام قاضی مرا محکوم کرد
گفت بگذارش همان جایی که دزدی کرده ای

مهدی خدا پرست