تفسیر شعر شرح و تفسیر غزل شماره 4 دیوان سعدی شیرازی

[hadi]

گرفتم آتشِ پنهان خبر نمی داری / نگاه می نکنی آبِ چشمِ پیدا را ؟​

گیرم که از سوز و گداز درونم آگاهی نداری و آن را نمی بینی ، آیا اشک آشکارم را هم که بیانگر آتش پنهان دل است ، مشاهده نمی کنی .

آب = اشک .
گرفتن = فرض کردن ، پنداشتن .

 

[hadi]

نگفتمت که به یغما رود دلت ، سعدی / چو دل به عشق دهی دلبرانِ یغما را ؟​

ای سعدی ، آیا به تو نگفتم که اگر به دلربایان یغما دل سپاری و عاشق آنان شوی ، دلت غارت می شود .

به یغما رفتن = به غرت و تاراج رفتن .
دلبران یغما = دلبران غارتگر ، یغما نامِ شهری است در ترکستان که به داشتن معشوقان زیبارو معروف است .

 

[hadi]

هنوز با همه دَردم امید درمان است / که آخری بُوَد آخر ، شبان یلدا را​

هنوز هم با وجودِ این همه درد ، از مداوا شدن امید نگسسته ام . زیرا همانطور که سرانجام ، شب های دراز پایان می پذیرد ، دردِ من نیز درمان می یابد .

آخر (اول) =پایان .
آخر (دوم) = سرانجام .
شب یلدا = شب اول زمستان که درازترین شب های سال است ، معمولا شبِ فراق و دوری از معشوق ، به شبِ یلدا مانند می شود .