میگویند؛
حرف ها هم پا دارند
پاهای بزرگی که گاهی
روی دلی میگذارند
و جایشان برای همیشه
می مانند.
مراقب حرفهایمان باشیم
دل که رنجید از کسی
خرسند کردن مشکل است.....
من از آغاز عمرم در قفس بودم
مرا از حبس و از زندان نترسانید
من آدم دیده ام از گرگ وحشى
مرا از آدم و حیوان نترسانید
من از دریاى طوفانى گذر کردم
مرا از نم نم باران نترسانید
من از همخون خود آتش به جان دارم
مرا از خنجر مهمان نترسانید
(=
وقتی می گم هیچ کس، یعنی دقیقا هیچ کس. روزای زیادی باید بگذره تا آدم قانع بشه فقط خودش هست و خودش.
تا باورش بشه از بقیه به جز یه اسم و چندتا خاطره ی کوچیک چیزی براش نمی مونه. بیست سال! چهل سال! هفتاد سال زندگی، فقط برای تلمبار کردن اسم روی اسمه.