تفسیر شعر شرح و تفسیر غزل شماره 9 دیوان حافظ شیرازی

[SAN.SNI]

ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد / وقت آن است که بدرود کنی زندان را​

ای یوسف ثانی من ، تختگاهِ مصرِ خاطرم از آنِ تو شد . یعنی به تخت دلِ من مالک شدی . پس وقت آن است که جان و دل غمناک مرا از زندان فراق رها نمایی

ماه کنعانی = مراد حضرت یوسف (ع) است
مسند = در اینجا مراد تخت است
گاه = وقت
بدرود = وداع

 

[SAN.SNI]

حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی / دام تزویر مکن چون دگران قرآن را​

ای حافظ هر چه می خواهی بکن یا هر معصیت را که دلت خواست انجام بده . اما قرآن شریف را دام تزویر قرار مده . چونکه ریا کفر است . مراد خواجه تحریض به فساد نیست بلکه می گوید هر نوع معصیت که در دنیا وجود دارد بد است اما ریا از همه آنها بدتر است

دام تزویر = ریا