اشعار و دلنوشته های احساسی درباره زن و زن بودن

[Elena]

و اشتیاق پر صداقت تو
من و خانه مان
میزی و چراغی. آری
در مرگ آورترین لحظه انتظار
زندگی را در رویاهای خویش دنبال می‌گیرم؛
در رویاها
و در امیدهایم!

 

[Elena]

چهره ی زن ها آینه ی تمام قدِ مَردِ زندگیشان است
یک زن هر دوستت دارمی را که نمی شنود
یک خطِ کوچک میشود زیر چشمانش
و هر قدر معشوقه اش دل آزرده ترش می کند
پرنده های آسمانِ پیشانی اش
بیشتر و بیشتر می شود

 

[Elena]

ما زنها
هزار و یک ادا و اطوار داریم!
راست می گفت فروغ
که به دل آری و به زبان نه داریم!
دست خودمان نیست
خدا هم وقت آفرینش
نازمان را کشیده!

 

[Elena]

هوای خانه گرفته…
هوای من برفی ست
سکوت های زنانه،
سکوت پر حرفی ست …!

 

[zahra.kh]

من زنم زنی که به جرم زن بودن
دستهایم به جبر عادت داشت
گوشهایم به پچ پچ مردم
چشمهایم به ابر عادت داشت
من زنم زنی که به جرم زن بودن
به همین سرنوشت دل بستم
حرف های نگفته توی گلوم
ظرف های نشسته در دستم
- مهسا زهیری-

 

[zahra.kh]

ان داغ ننگ دیده که میخندید
بر طعنه های بیهوده من بودم
خواستم که بانگ هستی خود باشم
اما دریغ و درد مه زن بودم
-فروغ فرخزاد-

 

[mehry1]

من نمی خواهم
سايه ام را لحظه ای از خود جدا سازم
من نمی خواهم
او بلغزد دور از من روی معبرها
يا بيفتد خسته و سنگين
زير پای رهگذرها
فروغ