اشعار رهاشده کاربران مجموعه اشعار قافیه‌ی مجهول | نیلوفر.الف کاربر انجمن یک رمان

[Miss_niloo_814]

مجموعه‌اشعار: قافیه‌ی مجهول
نویسنده: نیلوفر.الف

مقدمه:
طعم شیرین عسل، از کام تو نشاَت گرفت
ب*و*س*ه‌ی غمگین من، راه لبت را در گرفت
من بدین‌سان عاشق، زلف پریشان توام
آن ل*ب زیرین تو ، هوش و حواس از من گرفت
من که خواهان غم تو نیستم ای دلنشین
هر چه غم در چهره داری، من به دل خواهم گرفت

 

[Mobina.yahyazade]

•| بسم رب العشق |•

ضمن عرض سلام و خوش آمد خدمت شما شاعر محترم؛

لطفاً قبل از شروع تایپ مجموعه اشعار خود، قوانین بخش را مطالعه کنید.
قوانین بخش اشعار کاربران

پس از ارسال بیست پست در دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست نقد بدهید و از دیدگاه دیگر کاربران درباره اشعارتان، آگاه شوید.
تاپیك درخواست نقد و بررسی اشعار

پس از گذشت بیست پست از دفتر شعرتان،...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Miss_niloo_814]

با نگاه تیره‌ات حال دلم را خوب کن
در هیاهوی زمانه قلب را آشوب کن
با نگاهت این دلم منزلگه رویاست، لیک
گر توانی و چو خواهی راز دل معلوم کن
در دو چشمت آتش غم شعله زد ای جان من
خود بیا و آتش عشق خودت سرکوب کن
آن نگاه بی‌مثالت را کجا یابم عزیز؟
قلب مغلوب مرا با عشوه‌ی خود خوب کن
طبل رسوایی زند این پیکر بی جان من
تو بجای قلب من، جان مرا مغلوب کن

 

[Miss_niloo_814]

آن شب نحسِ پر از خاطره را یادت هست
آن نگاه دم برگشت مرا را یادت هست
نسرودم که بخوانی غزلی دلبر جان
آن نگاه من و لبخند مرا یادت هست؟

 

[Miss_niloo_814]

من در سدد نیم نگاهی از تو،
کل شهر می‌گردم.
به مثال شاپرک می‌چرخم!
می‌نشینم‌ به سر حوضچه‌ی آبادی
شامه‌‌ام را با عشق
پر کنم از عطر هوس
از عشق
پر کنم از عطری که،
هیچ همانندش نیست!

 

[Miss_niloo_814]

شب بود و دلم ثانیه‌ای غرق تو شد
دردی بگرفت این تن بی جانم را
من باقی آن شب به خیالت رفتم
مه ماند و گرفت این دل بیمارم را

 

[Miss_niloo_814]

شب بود و دلم ثانیه ‌ای غرق تو شد
دردی بگرفت این تن بی جانم را
من باقی آن شب به خیالت رفتم
مه ماند و گرفت این دل بیمارم را

 

[Miss_niloo_814]

خسته‌ام با دگران میل سخن نیست مرا
در پریشانی تو درد و غمی نیست چرا

دم به دم با نفست حال دلم ویران شد
کلبه‌ی شادی من با نگهی احزان شد

ساقی پیمانه‌ی مستم تو بودی نازنین
تو بیا در جام پیمانم بریز از این طنین

جسم سردم در نبودت چون گلی پژمرده است
این نگاه سمی خویشان همی آلوده است

ترس دارم که نشاید عشق را ویران کنند
حال قلب بی گناهم چون دل جیران کنند

در عطش بودن به از دوری بُوَد درمان من
تشنه‌ام، آبی رسان بر این لب سوزان من

قصه‌ی تردید و عشق و روسیاهی می‌کنی
تو نمی‌دانی که این دل را تباهی می‌کنی؟

شورشی در قلب من آغاز گردد این چنین
می‌شوم فرمانده‌ی شورش بیا و تو ببین