متون و دلنوشته‌ها ارواح سکوت

[خَمود]

شب از ارواحِ سکوت سرشار است
ریشه‌ها از فریاد و
رقص‌ها از خستگی.

 

[خَمود]

داستان من به اختصار چنین است
زنی ساکن در مرگ شخصی خویش
و در مرگ‌هایش هرسال یکی پس از دیگری
ساکن در آنچه هست و آنچه ممکن بود باشد
و در آنچه هرگز نبود...

 

[خَمود]

+ والدینت نگرانت هستن
- به نگرانی اونا نیازی ندارم
+ من نگرانتم!
- به نگرانی تو هم نیازی ندارم!

 

[خَمود]

- تا کی کنارم می‌مونی؟
+ تا زمانی که بهم حس بی‌ارزش بودن ندی.

 

[خَمود]

شرمسار دستان توام
وقتی به جای دستان من،
قلم در دست می‌گیری
تا بگویی دلتنگی!

 

[خَمود]

هر روز به کتابی که جا گذاشته‌ای نگاه می‌کنم؛
به این فکر می‌کنم که انگشتان ظریفت روی خطوط
این کتاب کشیده شده به احساساتت موقع خواندن
این کتاب فکر می‌کنم و به این نتیجه می‌رسم که
بدون تو دارم دیوانه میشوم..

 

[خَمود]

از هرچه هم که بگذریم
این نام تو آتش زدنی‌ست.
که مُدام نیاید جلوی چشمانم
که مُدام یادآور نشود دلتنگی را
که مُدام یادم نیاورد عاشقی را...

 

[خَمود]

که این زندگی آتش زد به روحم
و نوازش‌های تو مرهمی‌ست
روی زخم‌های نمک خورده‌ام که
به جای التیام، به زخم‌ها اضافه می‌شود.

 

[خَمود]

که به زیبایی تو ندیدم و نخواهم دید
تویی که نه الان، نه بعداً خواهی فهمید این نوشته‌ها برای تو هستند.
***
انقد بهت فکر کردم که سلولام بوی تورو میده.
***
انگار به همه چیز اتاقم دست زدی چون همه چی یه نشونی داره ازت.

 

[خَمود]

روزی که فکر کردی یکی رو از ته دل دوستش داری ولش نکن... ممکنه دوباره تکرار نشه... آدم وقتی تو سن و سال توئه فکر می‌کنه همیشه برای پیش میاد، باید ده پونزده سال بگذره بفهمی همون یه بار بوده... که حالت با چیز دیگه‌ای خوب نمیشه... عشق یعنی حالت خوب باشه.
***
قلبم جاییه که نباید... ذهنم درگیره چیزیه که نباید.