شعرکده اتاق شعرم

[Kalŏn]

آنقدر در حسرت دوری تو نجوا کنم
تا خدا گوید بیا، این هم عزیزدردانه‌ات​

 

[Kalŏn]

گیرم عاقل بشوم، پیش تو توفیرش چیست؟
قد موهای سرت عاشقِ احمق داری​

 

[Kalŏn]

این غم‌انگیزترین شعر جهان خواهد شد
شاعری واژه به سر دارد و معشوقی نه​

 

[Kalŏn]

من شنیدم گفته‌ای باید فراموشت کنم
من نمردم، آدم زنده نمی‌خواهد وصی​

 

[Kalŏn]

من که شعرم همه درداست چرا میخوانی
نکند حال غم انگیز دلم مایه خوشحالی توست​

 

[Kalŏn]

هیچ چشمی بعد تو شعری به من القا نکرد
هیچ خطی غیر ابروی تو نستعلیق نیست​

 

[Kalŏn]

قهر کردم تا مرا با بوسه ات راضی کنی
بچه ام با مزه ی شیرین فقط خر میشوم​

 

[Kalŏn]

شعر می گفتیم و خوش بودیم اما ناگهان
چشمهای یک نفر دسته گلی بر آب داد​

 

[Kalŏn]

با تو گفتم "دوستم داری؟" تو خندیدی فقط
داغ "آری" بر دلم مانده ست با خندیدنت​

 

[Kalŏn]

در مدرسه حتی تو نرفتی ز خیالش
استاد از او هندسه پرسید، غزل گفت​