شعرکده اتاق شعرم

[ماهی قرمز؛]

چنان تصمیم رفتن را بدون شبهه میگیری
که دیگر هیچ حرفی از "نمی مانی؟" نمی ماند​

 

[ماهی قرمز؛]

بعد از هزار مرتبه خواهش، دم وداع
چیزی نداشتم که بگویم... گریستم!​

 

[ماهی قرمز؛]

نمیدانم نهان از من، چه نیکی کرده ای با "دل"
که چون غافل شوم از او دوان سوی "تو" می آيد​

 

[ماهی قرمز؛]

خامُش نشسته شعرم، در پیش دیدگانت
ای شیوه ی نگاهت از شعرِ ناب خوش تر​

 

[ماهی قرمز؛]

عقل یک عمر به ما درس فضیلت می داد
عشق آموخت به ما لذت نادانی را​

 

[ماهی قرمز؛]

دوبــاره عهد می کنی کـه نشکنی دل مـرا
چه وعده‌ها که می دهی به رغم ناتوانیت​

 

[ماهی قرمز؛]

قسمت شاعر همیشه در اسارت بودن است
یا اسیر قافیه ، یا وزن ، یا چشمان تو​

 

[ماهی قرمز؛]

گیر کردم بین اینکه عاشقم یا عاشقی
مثل عیسایی که در حس یتیمی مانده است​

 

[ماهی قرمز؛]

محو چشمان تو بودم که به دام افتادم
صید را زنده گرفتی و به کشتن دادی​

 

[ماهی قرمز؛]

من یک زنم و گریه برایم مقدر است
اما تو مرد باش و به این اشک ها نخند​