شعرکده اتاق شعرم

[Kalŏn]

روز محشر چو بپرسند ز من قاتل را
دیده را نام برم اول وزان پس دل را​

 

[Kalŏn]

زيرِ باران می‌روم بی‌چتر، مغرورم هنوز
اصلا از اين اشک‌ها چشمان من مرطوب نيست​

 

[Kalŏn]

کم از کشور گشایی نیست، صائب
گریبانی به دست خود دریدن​

 

[Kalŏn]

چشم اگر این است و ابرو این و ناز و عشوه این
الوداع ای صبر و تقوا، الوداع ای عقل و دین​

 

[Kalŏn]

لبخند و ریشخند کسی در دلم نماند
هر کس هرآنچه داد به آیینه پس گرفت​

 

[Kalŏn]

همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع
قصه ی ما دو سه دیوانه دراز است هنوز​

 

[Kalŏn]

گویند کریم است و گنه می بخشد
گیرم که ببخشد از خجالت چه کنم؟
​

 

[فلورا.]

پر از حکایت ناگفته‌ای و می‌دانم
که تو نخوانده‌ترین داستان دنیایی

 

[Kalŏn]

عازم رفتن که شد گفتش مرا عفو کن ببخش
لال ماندم در جواب، گفتم که خواهش میکنم
​

 

[Kalŏn]

صبر پرید از دلم، عقل گریخت از سرم
تا به کجا کشد مرا مستی بی‌اَمانِ تو
​