دنباله دار مشاعره…

[Sanaz.ranjbar]

من از چشم تو ای ساقی خراب افتاده ام لیکن
بلایی کز حبیب اید هزارش مرحبا گفتم

حافظ

من آن دیدن نمی‌خواهم که بینی سویِ غیر،اول
اگر آگه نباشد او، نظر سوی من اندازی…

«رفیعی کاشانی»

 

[m.sina]

من آن دیدن نمی‌خواهم که بینی سویِ غیر،اول
اگر آگه نباشد او، نظر سوی من اندازی…

«رفیعی کاشانی»

ک لحظه نخور حسرت آن را که نداری
راضی به همین چند قلم مال خودت باش

دنبال کسی باش که دنبال تو باشد
اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش

اقبال

 

[Sanaz.ranjbar]

ک لحظه نخور حسرت آن را که نداری
راضی به همین چند قلم مال خودت باش

دنبال کسی باش که دنبال تو باشد
اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش

اقبال

شرح اين آتش جانسوز نگفتن تا کی؟
سوختم، سوختم اين راز نهفتن تا کی؟

«وحشی‌بافقی»

 

[Sanaz.ranjbar]

ک لحظه نخور حسرت آن را که نداری
راضی به همین چند قلم مال خودت باش

دنبال کسی باش که دنبال تو باشد
اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش

اقبال

:)))

 

[Fateme Amade]

شرح اين آتش جانسوز نگفتن تا کی؟
سوختم، سوختم اين راز نهفتن تا کی؟

«وحشی‌بافقی»

یک بار حرف روی توام بر زبان گذشت
چون غنچه میدمد ز لبم بوی جان هنوز

عاشق اصفهانی

 

[m.sina]

یک بار حرف روی توام بر زبان گذشت
چون غنچه میدمد ز لبم بوی جان هنوز

عاشق اصفهانی

ز کوی دوست مرا ناگزیر خواهد بود
وگر گذر همه بر تیغ و تیر خواهد بود

از آب دیده من در میان منزل دوست
به هر طرف که روی آبگیر خواهد بود

همام تبریزی

 

[Fateme Amade]

ز کوی دوست مرا ناگزیر خواهد بود
وگر گذر همه بر تیغ و تیر خواهد بود

از آب دیده من در میان منزل دوست
به هر طرف که روی آبگیر خواهد بود

همام تبریزی

دیده ی سیر است مرا جان دلیر است
زهره شیر است مرا زهره ی تابنده شدم

مولوی

 

[m.sina]

دیده ی سیر است مرا جان دلیر است
زهره شیر است مرا زهره ی تابنده شدم

مولوی

ماییم که از بادهٔ بی‌جام خوشیم
هر صبح منوریم و هر شام خوشیم

گویند سرانجام ندارید شما
ماییم که بی هیچ سرانجام خوشیم

مولانا

 

[Sanaz.ranjbar]

ماییم که از بادهٔ بی‌جام خوشیم
هر صبح منوریم و هر شام خوشیم

گویند سرانجام ندارید شما
ماییم که بی هیچ سرانجام خوشیم

مولانا

من آن ستارۀنامرئی‌ام که دیده نشد
صدای گریۀ تنهاییش شنیده نشد
من آن شهاب شرار آشنای شعله‌ورم
که جز برای زمین‌خوردن آفریده نشد

«محمد سلمانی»​

 

[m.sina]

من آن ستارۀنامرئی‌ام که دیده نشد
صدای گریۀ تنهاییش شنیده نشد
من آن شهاب شرار آشنای شعله‌ورم
که جز برای زمین‌خوردن آفریده نشد

«محمد سلمانی»​

منع مهر غیر نتوان کرد یار خویش را
هر که باشد، دوست دارد دوستار خویش را

هر نگاهی از پی کاریست بر حال کسی
عشق می‌داند نکو آداب کار خویش را