دنباله دار مشاعره…

[Fateme Amade]

منع مهر غیر نتوان کرد یار خویش را
هر که باشد، دوست دارد دوستار خویش را

هر نگاهی از پی کاریست بر حال کسی
عشق می‌داند نکو آداب کار خویش را

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

 

[m.sina]

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

تندرستان را نباشد درد ریش
جز به همدردی نگویم درد خویش

گفتن از زنبور بی حاصل بود
با یکی در عمر خود ناخورده نیش

 

[Sanaz.ranjbar]

تندرستان را نباشد درد ریش
جز به همدردی نگویم درد خویش

گفتن از زنبور بی حاصل بود
با یکی در عمر خود ناخورده نیش

ش*ر..ابِ تلخ می‌خواهم که مردافکن بُوَد زورش
که تا یک دَم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش
سِماطِ دَهرِ دون پرور ندارد شهدِ آسایش
مَذاقِ حرص و آز ای دل، بشو از تلخ و از شورَش

«حافظ»

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

ش*ر..ابِ تلخ می‌خواهم که مردافکن بُوَد زورش
که تا یک دَم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش
سِماطِ دَهرِ دون پرور ندارد شهدِ آسایش
مَذاقِ حرص و آز ای دل، بشو از تلخ و از شورَش

«حافظ»

شب و گيسوی تو تا باز به هم پيوستند
من به شبگردی اين شهر سياه آمده ام
اين همه تند مرو شعر مرا خسته مکن
من که در هر غزلم سوی تو راه آمده ام

فريدون مشيری

 

[Sanaz.ranjbar]

شب و گيسوی تو تا باز به هم پيوستند
من به شبگردی اين شهر سياه آمده ام
اين همه تند مرو شعر مرا خسته مکن
من که در هر غزلم سوی تو راه آمده ام

فريدون مشيری

من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی
ولی با ذلت و خواری پی شبنم نمی گردم
چه شیرین است، اندوهش! غمش! دردش! جراحاتش!
شفایم را نمی خواهم،پی مرهم نمی گردم

«محسن نظری»

 

[m.sina]

من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی
ولی با ذلت و خواری پی شبنم نمی گردم
چه شیرین است، اندوهش! غمش! دردش! جراحاتش!
شفایم را نمی خواهم،پی مرهم نمی گردم

«محسن نظری»

مرا به بوی خوشت جان ببخش و زنده بدار
که از تو چیزی از این بیش‌تر نمی‌خواهم

اگرچه وسوسه‌ی دیدنت همیشگی است
که هیچ وسوسه را، این‌قدر نمی‌خواهم

حسین منزوی

 

[Sanaz.ranjbar]

مرا به بوی خوشت جان ببخش و زنده بدار
که از تو چیزی از این بیش‌تر نمی‌خواهم

اگرچه وسوسه‌ی دیدنت همیشگی است
که هیچ وسوسه را، این‌قدر نمی‌خواهم

حسین منزوی

من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد
چو روزی به آغوش دریا برآمد
شبی هم ز آغوش دریا بمیرد
تو دریای من بودی آغوش باز کن
که می‌خواهد این قوی زیبا بمیرد

«مهدی حمیدی‌شیرازی»

 

[m.sina]

من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد
چو روزی به آغوش دریا برآمد
شبی هم ز آغوش دریا بمیرد
تو دریای من بودی آغوش باز کن
که می‌خواهد این قوی زیبا بمیرد

«مهدی حمیدی‌شیرازی»

دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی

ای عشق تو را دارم و دارای جهانم
همواره تویی هر چه تو گویی و تو خواهی

فریدون مشیری

 

[Sanaz.ranjbar]

دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی

ای عشق تو را دارم و دارای جهانم
همواره تویی هر چه تو گویی و تو خواهی

فریدون مشیری

یار با ما بی‌وفایی می‌کند
بی‌گناه از من جدایی می‌کند
شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا
جای دیگر روشنایی می‌کند

«سعدی»

 

[m.sina]

یار با ما بی‌وفایی می‌کند
بی‌گناه از من جدایی می‌کند
شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا
جای دیگر روشنایی می‌کند

«سعدی»

دلم چون صخره محکم بود اما عشق کاری کرد
که این ویرانه مدتهاست محتاج مرمت هاست

سجاد سامانی