دفتر درد و دل دفتر | دفتر درد و دل کاربر ف.سین
- نویسنده موضوع FATEMEH ASADYAN
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 84
- بازدیدها 3,395
- کاربران تگ شده هیچ
دردِ دل کردن با خودت، یعنی زمان گذاشتن برای خودت و میلِ به تغییر، به شفا، به move on کردن.
و خیلی بَده آدما بعضی وقتا، همین رو هم از خودشون دریغ می‌کنن.
با خودت می‌گی درگیریم اونقدر زیاده که فرصتش‌و ندارم اما حقیقت اینه که تو فقط داری از روبه‌رو شدن با احساس و افکارت فرار می‌کنی. نه تنها با دیگران حرف نمی‌زنی، حتی با خودت هم حرف نمی‌زنی و همه‌ش اصرار داری بگی همچی خوبه... بگی که گذشت و فراموش کردم و الان هیچیم نیست.
ولی فقط خودتی که می‌فهمی تو اون قسمت تاریک از درونت چی می‌گذره:)
بمونه به یادگار
از ۷ بهمن ماه، ۲:۰۹بامداد
و خیلی بَده آدما بعضی وقتا، همین رو هم از خودشون دریغ می‌کنن.
با خودت می‌گی درگیریم اونقدر زیاده که فرصتش‌و ندارم اما حقیقت اینه که تو فقط داری از روبه‌رو شدن با احساس و افکارت فرار می‌کنی. نه تنها با دیگران حرف نمی‌زنی، حتی با خودت هم حرف نمی‌زنی و همه‌ش اصرار داری بگی همچی خوبه... بگی که گذشت و فراموش کردم و الان هیچیم نیست.
ولی فقط خودتی که می‌فهمی تو اون قسمت تاریک از درونت چی می‌گذره:)
بمونه به یادگار
از ۷ بهمن ماه، ۲:۰۹بامداد
آخرین ویرایش
امضا : F.Śin
بعضی وقتا به این فکر می‌کنم که ماهیتِ خداحافظی، اونقدرها هم که می‌گن، بد نیست!
یکم بهش فکر کن... بعد از آخرین خداحافظی‌ت با آدمی که عزیز بود واسه‌ت، چه چیزهایی رو تجربه کردی؟ یه چیزی به جز غم رو بگو.
مثلاً من بعد از هفت ترم، با دوست‌های نزدیک دانشگاهم خداحافظی کردم؛ ولی حس می‌کنم حالا باید تلاش کنم که یاد بگیرم متروی اشتباهی سوار نشم، بیشتر به آدرس‌ها و اطرافم دقت کنم چون کسی نیست که اشتباهمو گوشزد کنه.
بعد از خداحافظی از خانواده‌م، یاد گرفتم که چه‌جوری تنها برم خرید، چطور دخل و خرجمو مدیریت کنم، چه‌جوری حواسم به قابلمه باشه، در حالی‌که دارم درس می‌خونم.
بعد از خداحافظی از یه دوست...
آخرین ویرایش
امضا : F.Śin
به‌دور از تصویر که قرار نیست با متن همخونی داشته باشه؛ می‌نویسم:
وقتی بهم می‌گن دردسراتو ردیف کن، قطعاً هم می‌تونم از مسائل خانواده بگم، هم دوست‌هام، هم رشته‌م، هم پروپوزالِ شروع‌نکرده‌م، هم جواب کنکور نامعلومم، هم هم‌اتاقی‌هام، هم فعالیت‌هایی که مسئولیت زیادی برام داره... می‌تونم چندین ساعت بشینم و تعریف کنم. می‌تونم حرص بخورم و جزء به جزء چیزایی که اذیتم می‌کنه رو مو به مو بگم.
اما
بیش از همه، یه چیزیه که این روزا اذیت‌کننده‌ست.
اون هم حافظه‌ی قوی داشتنه:)
حافظه‌ای که یاد گرفته همه‌‌ی جزئیات رو با دقت ثبت کنه،
رنگ‌ها،
صداها،
آدم‌ها،
خاطرات... .
بعد یک‌جا که احساس می‌کنی...
آخرین ویرایش
امضا : F.Śin
میونِ سبزِ نوی درختا و شکوفه‌های صورتی، من اون درخته‌م که هنوز تو حال و هوای زمستونه.
نه شوقِ بهار دارم، نه تمایلی به برگشتن به زمستون.
موندم بین دو راهیِ سبز شدن یا خاکستری موندن.
خودم بودن یا تغییر کردن.
فراموشی یا به خاطر آوردن.
تلاش یا در جا زدن.
نگران بودن یا توی لحظه زندگی کردن.
دنیای اطرافم سبزه،
اما شیشه‌ی عینک روی چشم من خاکستری.
شبا عینکمو برمی‌دارم،
یکم آسمون‌و نگاه می‌کنم،
به خودم قول میدم فردا بدون عینکم مسیر رو برم.
با همین آرزو به خواب میرم.
فردا دوباره همون دختر غر غرو و نگران از اتفاقاتی هستم که نیفتاده.
عجیبه زندگی،
که در هر حالت می‌گذره.
از ۲۶...
آخرین ویرایش
