دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های گمشده در بعد جسمانی | مهتاب کاربر انجمن یک رمان

[Мехтаб резаят]

همیشه فکر می‌کردم می‌تونم با استعدادهایی که دارم و با علایقم، یک شغل پیدا کنم و به خودم افتخار کنم؛ اما الان می‌فهمم که چقدر زندگی سخته.

 

[Мехтаб резаят]

در ناامیدی و خستگی به سر می‌برم. گاهی اوقات در خیالاتم، با یک فرشته نجات حرف می‌زنم و می‌گویم:
- دیگر زندگی بس است. من امتحانم را پس داده‌ام.
احساس می‌کنم در این دنیای فانی، گیر افتاده‌ام. دلم پرواز می‌خواهد. پروازی که در آن، بتوانم نور را ببینم و از او بپرسم.
بپرسم که چرا بشریت خلق شد؟ چرا آنقدر محدود شد؟ آیا واقعاً سیب ممنوعه بود که اینچنین ما را به سر آورد؟ مگر نمی‌گویند تو تقدیرمان را نوشته‌ای؟
همه این سؤالات در ذهنم وجود دارند و من هرچه سعی کردم بکشم‌شان، نشد. در عوض، با من لج کردند و پررنگ‌تر شدند.
اصلاً دلم می‌خواهد بگویم در لحظهٔ حال، تمام دنیا با من لج کرده‌اند. امیدوارم موعد مقرر زودتر فرا برسد تا بتوانم با پشت سر گذاشتن آن، رها شوم.