دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های خستگی‌های من از من | تیام کاربر انجمن یک رمان

[مَتَرْسَکْ-]

بسم‌او-
نام مجموعه دلنوشته: خستگی‌های من از من
نویسنده: تیام
مقدمه:
از پا افتاده‌ام؛
منتها قدم‌هایم بی‌ثبات، خیابان‌های فرسوده را طی می‌کنند. جیغِ جاده‌ها، گوش‌هایم را به آتش می‌کشاند و قصیدهٔ سکوتِ وجودم باز، تکثیر می‌شود. خون فواره می‌زند و کوچه پس کوچه‌هارا به سرخی خود آراسته می‌سازد. دلم پیچ می‌خورد و رایحه‌های نافرجام، بویایی‌ام را مورد هجوم وحشیانهٔ خود قرار می‌دهند؛ جوهر هستی‌ام زنگ می‌زند و اندکی آرامش خیالم را به اسارت می‌گیرد:
- این بازی کی به پایان می‌رسد؟!​

 

[HAKIMEH.MZ]

•| بسم رب القلم |•
آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
***
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"
پس از گذشت...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[مَتَرْسَکْ-]

خموشیِ شب‌های منحصر به فردم را، توهمی به جلال می‌کشاند؛ توهمی از مهِ خاستن‌ها. ظلمت به سپیدی تغییر می‌کند و من، از کمای شیرینم خارج می‌شوم. اغمایم اما، در باد فراموشی روان نمی‌شود؛ دستِ سرنوشت گریبانم را می‌گیرد و تقلاهایم برای حیات، جانی نمی‌گیرند. لیکن خویش است که در هزارتوی شامگاه اسیر می‌شود و با رویای عشق ورزیدن به شب‌های وهمش آرام می‌گرید.​

 

[مَتَرْسَکْ-]

چشمه‌ها خشکیده‌اند، همانند چشم‌های بی‌فروغ.
من است که همه‌ٔ دمع‌هایش را، به حراج گذاشته؛ شوریِ به‌جا مانده برروی گونه‌هایم خشک شده و خویش دیگر قطره‌ای برای رهایی ندارد. پس این غمِ بی‌انتها که در دامنم افتاده چه می‌گوید؟!
اشک‌هایم، تنهایم گذاشتند. اشک‌هایم، نزد خویشتن بازگردید؛ مرگ‌تان درد از قلب نمی‌برد.​