دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

تو پری چهره اگر دست به آیینه بری

آنچنان شیفته گردی که گریبان بدری



با وجودت، دو جهان بی‌خبر از خویشتنند

تو چنان واله ی خود، کز دو جهان بی خبری



آسمان با قَمَری این همه نازش دارد

چون ننازی تو که دارنده ی چندین قمری!



هیچ کس را ز تو امکان شکیبایی نیست

که توانِ تن و کامِ دل و نورِ بصری



من ملول از غم و غیر از تو به سر حد نشاط

ای دریغا که به نام من و کام دگری



تو به جز ابروی خونخواره، نداری تیغی

من به جز سینهٔ صدپاره ندارم سپری



من ز رخسار تو آیینه پرستم؛ زیرا

که هم آیین و هم آیینه ی صاحب نظری



از سر خون خود آن روز گذشتم در عشق

که تو سرمستِ خرامنده به هر ره گذری



نه عجب طبع فروغی به تو گر شد مایل

زان که در خیل بتان از همه مطبوع‌تری



فروغی بسطامی

 

[Tahmine Arjmand]

چشم فروبسته اگر وا کنی


در تو بود هر چه تمنا کنی



عافیت از غیر نصیب تو نیست


غیر تو ای خسته طبیب تو نیست



از تو بُوَد راحت بیمار تو


نیست به غیر از تو پرستار تو



همدم خود شو که حبیب خودی


چاره خود کن که طبیب خودی



غیر که غافل ز دل زار تست


بی خبر از مصلحت کار تست



بر حذر از مصلحت اندیش باش


مصلحت اندیشِ دل خویش باش



چشم بصیرت نگشایی چرا؟


بی خبر از خویش چرایی چرا؟





صید که درمانده ز هر سو شده است


غفلت او دام ره او شده است




تا ره غفلت سپرد پای تو


دام بود جای تو ای وای تو




خواجه ی مقبل که ز خود غافلی


خواجه نِه ای، بنده ی نا مقبلی




رهی معیری

 

[Tahmine Arjmand]

نگارا، بی‌تو برگ جان که دارد؟


دل شاد و لب خندان، که دارد؟





به امید وصالت، می‌دهم جان


وگرنه، طاقت هجران که دارد؟





غم ار ندهد جگر بر خوان وصلت


دل درویش را مهمان که دارد؟





نیاید جز خیالت در دل من


بجز یوسف سر زندان که دارد؟





مرا با تو خوش آید خُلد، ورنه


غم حور و سر رضوان که دارد؟





همه کس می کند دعوی عشقت


ولی با درد بی درمان ،که دارد ؟





غمت هر لحظه جانی خواهد از من


چه انصاف است؟ چندین جان که دارد؟





مرا گویند: فردا روز وصل است


وگر طاقت هجران که دارد؟





نشان عشق می‌جویی، عراقی


ببین تا چشم خون افشان که دارد؟





عراقی

 

[Tahmine Arjmand]

ای دل نگفتمت ،که به چشمش نظر مکن


کزغم چنان شوی ،که نبینی به خواب،خواب





ای دل نگفتمت ،که مرو در کمند عشق


آخر به قصد خویش ،چرا می کنی شتاب





ای دل نگفتمت، که اگر تشنه مرده‌یی


سیراب کِی شود، جگر تشنه از ش*ر..اب





ای دل نگفتمت ،که مریز آبروی خویش


پیش رُخی، کزو برود آبروی آب





ای دل نگفتمت ،که ز خوبان مجوی مهر


زانرو که ذرّه، مِهر نجوید ز آفتاب





ای دل نگفتمت، که درین باغ دل مبند


کز این مَدَت، جُوی نگشاید به هیچ باب





ای دل نگفتمت، که مشو پای‌بند او


زیرا که کبک را نبُوَد، طاقت عِناب...





خواجوی کرمانی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

ای که در کشتن ما، هیچ مدارا نکنی


سود و سرمایه بسوزی و ،محابا نکنی





دردمندان بلا ،زهر هَلاهِل دارند


قصد این قوم ،خطا باشد، هان، تا نکنی





رنج ماراکه توان بُرد،به یک گوشه ی چشم


شرط انصاف نباشد، که مداوا نکنی





دیده ی ما چو به امید تو دریاست ،چرا


به تفرّج، گذری بر لب دریا نکنی





نَقل هر جور، که از خلقِ کریمت کردند


قول صاحب غرضان است، تو آن‌ها نکنی





بر تو گر جلوه کند شاهد ما ،ای زاهد


از خدا جز مِی و معشوق ،تمنا نکنی





حافظا، سجده به ابروی چو محرابش بر


که دعایی ز سر صدق ،جز آن جا نکنی





حافظ

 

[Tahmine Arjmand]

جانا، نظری، که دل فگار است


بخشای، که خسته ،نیک زار است





بشتاب، که جان به لب رسید است


دریاب کنون، که وقت کار است





رحم آر، که بی‌تو زندگانی


از مرگ بتر هزار بار است





دیری است که بر در قبول است


بیچاره دلم ، که نیک خوار است





نومید چگونه باز گردد؟


از درگهت، آن کامیدوار است





ناخورده دلم ،ش*ر..اب وصلت


از دُردی هجر، در خمار است





مگذار به کام دشمن ، ای دوست


بیچاره مرا ، که دوستدار است





رسواش مکن ،به کام دشمن


کو خود ز رخ تو ،شرمسار است





خرّم دل آن کسی، که او را


اندوه و غم تو ،غمگسار است





یادیش ازین و آن نیاید


آن را که، چو تو نگار، یار است





کار آن دارد، که بر درِ تو


هر لحظه و هر دمیش ،بار است





عراقی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

به آستین ملالم مران، که من به ارادت


نهاده‌ام سرِ طاعت، به آستان عبادت





به کشتگان رهت، برگذر، به رسم زیارت


به خستگان غمت، در نگر، به رسم عیادت





من آن نیم که به تیغ از تو روی برتابم


جفای دوست، کمند محبت است و ارادت





زما بریدن یاران، بدیع نیست که ما را


به تیغ هجر، بریدند، ناف روز ولادت





دلا ز کوی محبّت، متاب روی، به سختی


که رنج و محنت این ره، سلامت است و سعادت





بیان عشق، میسّر نمی‌شود به حکایت


که شرح شوق، ز حد عبارت است، زیادت





حکایت غم عشق، از درون عاشق صادق


بپرس، اگر چه ز مجروح نشوند، شهادت





جفا، طریقه توست و وفا، وظیفه ی سلمان


توراست آن شده خوی و ،مراست این شده عادت





سلمان_ساوجی

 

[Tahmine Arjmand]

کی روا باشد که گردد عاشق غمخوار، خوار


در ده عشق تو اندر کوچه و بازار، زار





در جهان عیشی ندارم بی رخت ای دوست، دوست


جز تو در عالم نخواهم ای بت عیّار، یار





از دهانت کار گشته بر من دلتنگ، تنگ


با لب لعل تو دارد این دل افگار، کار





هر چه می‌خواهی بکن با من تو ای طنّاز، ناز


گر دهی یک بوسه‌ام زان لعل شکربار، یار





ساقیا! زان آتشین می ساغری لبریز، ریز


تا به مستی بر زنم در رشتهٔ زنار، نار





مطربا! بزم سماع است و بزن بر چنگ، چنگ


چشم خواب آلودگان را از طرب بیدار، دار





ای صبوحی شعر تو آرد به هر مدهوش، هوش


خاصه مدهوشی که گوید دارم از اشعار، عار





عباس_صبوحی

 

[Tahmine Arjmand]

ماه رویا، گِرد آن رخ، زلفِ چون زنجیر چیست؟


وندران زنجیر، چندان پیچ و تاب از قیر چیست؟





گر بُوَد زنجیر جانان، از پی دیوانگان


خود منم دیوانه، بر عارض تورا زنجیر چیست





قبله ی جان ای نگار ،از صورت و روی تو نیست


از خیالت روز و شب ،در چشم من تصویر چیست





قدِّ من گر چون کمان از عشق تو شد، پس چرا


گِرد آن دو نرگس بیمار ،چندان تیر چیست





آیتی کز فال عشق تو، برآید مر مرا


اندر آن آیت، به جز اندوه و غم تفسیر چیست





در ازل رفته‌ست تقدیری ز عشقت، بر سرم


جز رضا دادن نگارا ،حیله و تدبیر چیست





ای سنایی چون مقصر نیستی در عشق او


در وفا و عهد تو چندین ازو تقصیر چیست





سنایی

 

[Tahmine Arjmand]

دیدن روی تو ظلم است و، ندیدن مشکل است


چیدن این گل گناه است و ،نچیدن مشکل است





هر چه جز معشوق باشد، پرده ی بیگانگی است


بوی یوسف را ،ز پیراهن شنیدن مشکل است





غنچه را باد صبا ،از پوست می‌آرد برون


بی‌نسیم شوق، پیراهن دریدن مشکل است





ماتم فرهاد ،کوه بیستون را سُرمه داد


بی هم‌آوازی، نفس از دل کشیدن مشکل است





هر سر موی تورا با زندگی ،پیوندهاست


با چنین دلبستگی، از خود بریدن مشکل است





در جوانی توبه کن، تا از ندامت برخوری


نیست چون دندان،لب خود راگزیدن مشکل است...





صائب_تبریزی