دفتر آزادنویسی دفتر آزاد نویسی فانوس شب | شریف کاربر انجمن یک رمان

[Sharif]

ای کاش
ما هم چون
آسمان خوش‌شانس بودیم!
تا در زمان تاریکی‌‌مان
مهتابی بود،
که بدرخشد بر دل‌مان
و با نسیم آرام نگاهش
رهای‌مان می‌کرد
از چنگ تیرگی‌های دهر.

 

[Sharif]

در هیاهوی سیاهی شب
نگاه خسته‌ام چرخید
سمت ماه
گویا آن‌هم امشب
نغمه‌ی بی‌قراری کسی را
سر داده بود.

 

[Sharif]

چشمانم چه غریب شدند
با خواب
آن‌دم که قرارم را
زدود، چشمانت

 

[Sharif]

شکست آن شیشه‌ای که با نگاه تو جلایشش بیشتر می‌شد.
همان شب همان جا، پرپر شد آن گلی که با هر بار دیدن لبخندت جوانه‌ی تازه‌ای می‌زد.
دیگر نیست آن پیچک خندانی که دور عشقت پیچیده بود. رفت آن ایامی که من از تو می‌سرودم و تو در بی‌اعتنا‌ترین حالت به من نگاه گذرایی می‌انداختی.
با وجود این‌همه، شاید هم گوشه‌ای از قلبم هنوز هم فرياد عشق ترا سر می‌دهد و هنوز هم نکهت دل‌فریبت از جایی بر مشامم می‌رسد.
سرسام آور است؛ اما دیگر ردت، نگاهت و وسوسه‌ی بودنت را رها کردم.
آه، چه کنم که عاجزم از این‌که رد عشق و خیالت را رها کنم.
چه کنم که نتوانستم ترا از خواب شب‌هایم بیرون کنم.
آخر تو خودِ قلبم شده بودی. پس چگونه می‌توانم قلبم را فراموش کنم. الی با مرگ...

 

[Sharif]

تو با آن غمزه‌ی چشمان مستت
و آن لب‌های سرخ می‌ پرستت
تو با آن طُره‌یی پیچان تارت
ببستی‌ام، بکُشتی‌ام، برفتی

 

[Sharif]

در این وادی کسی هم کام من نیست
نگاری در پی درمان من نیست
اگر روزی برفتم زین قفس من
ندامت‌های دوران کار من نیست

 

[Sharif]

بیا حرفی بگو تا شاد گردم
سیه عمرم، دمی آباد گردم
بیا دل را به‌ یغمای گهر بر
که در عشقت سراپا مات گردم

 

[Sharif]

[حصار عشق]


خودت سیب دلم را از حصار سنگ‌ها بردار
و انواری جهان را از میان رنگ‌ها بردار

خودت باغ گلم را با نگاهت شعله باران کن
و مصداقی دلم را از پس درفنگ‌ها بردار

در این وادی که جز کذب و ریا حرفی نمی‌بینم
مرا از تنگ‌نای اغتشاش چنگ‌ها بردار

برستن را نخواهم وز خیالی روی تو جانا
مرا از لابه‌لای نغمه‌ی آهنگ‌ها بردار

منم آن مُطرب دیرین دیوان جمالی تو
و این بدنام خود را از میان ننگ‌ها بردار


روزیتا_شریف