دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های آرامش مشوش | M.L.CARMEN کاربر انجمن یک رمان

[M.L.CARMEN]

نام دلنوشته: آرامش مشوش
نویسنده: M.L.CARMEN

مقدمه:
همه چیز ناگهان تاریک شده بود
گویی از اول هیچ چیزی نبوده
رودخانه از حرکت ایستاده بود
و پرندگان آواز خواندن را ترک کرده بودند
دیگر باد نمی‌وزید
شاید زندگی به پایان رسیده بود
شاید هم...
من به پایان رسیده بودم!

 

[.Mobina.]

•| بسم رب القلم |•
آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
***
قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"
پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[M.L.CARMEN]

کوچک که بودم
عاشق کفش‌های قرمز رنگِ پاشنه‌دار بودم
آنقدر به مادرم اصرار کرده بودم تا آنها را برام خریده بود
همه جا با آنها می‌رفتم
حتی درون حیاط خانه‌مان
معلمم از آن کفش‌های متنفر بود
می‌گفت هنگامی که با آنها راه می‌روم نمی‌تواند تمرکز کند
همسایه‌مان نیز زیاد از آنها خوشش نمی‌آمد
می‌گفت روی مخش می‌روم
اما...
اینها باعث نشد از آن کفش‌ها متنفر بشوم
حتی هنگامی که معلمم آنها را جلوی همه بچه‌ها از پایم در آورد تا دیگر سر و صدا نکنم هم از آنها متنفر نشدم
بلکه بیشتر دوستشان داشتم
بیشتر مشتاقشان بودم
آنها همان چیزی بودند که می‌خواستم
همان رنگ و همان شکل
با همان پاشنه‌های مورد علاقه‌ام
اما
یک ثانیه، یک دقیقه، یک روز، یک هفته، یک ماه یا شاید هم یک سال بعد که به خودم آمدم
دیگر آنها را نداشتم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[M.L.CARMEN]

درختانی که درون طوفان ایستاده‌اند را دیده‌ای؟
قوی هستند و استوار
بدون مهابا ایستاده‌اند و تکان نمیخورند
اما...
وقتی طوفان به پایان می‌رسد
درهای خانه‌ها باز می‌شود و خیابان‌ها دوباره شلوغ می‌شود
وقتی نزدیک‌تر می‌روی
آن ابهت و استوار بودن از بین می‌رود
ریشه‌هایش را می‌بینی که محکم در خاک فرو رفته‌اند و نمی‌گذارند تکان بخورد
شاید در آن باد و باران، شاید در آن طوفان
آن درخت نیز می‌خواست شاخه‌هایش را بردارد و برود
برود و گوشه‌ای پناه بگیرد اما...
ریشه‌هایش او را نگه داشته‌اند
سفت و محکم بدون اینکه بگذارند تکانی بخورد
با پوزخند می‌گویند: بایست، استوار و ثابت قدم
نگذار بقیه بفهمند که می‌خواهی بروی
حتی اگر شاخه‌هایت شکستند، حتی اگر ریشه‌هایت نابود شدند
باز هم بایست و تظاهر کن که قوی هستی
تظاهر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.