همیشه در زندگی از خود بپرسید: من آرشم، تیر شهاب جانم را به کدام سمت پرتاب کنم؟ کدام قلمرو هنر و اندیشه را گسترش دهم؟ کندهی پیکرم را در کدام آتشدان بسوزانم تا شعله امید و ایمان بالا رود؟ کسی که این پرسشها در ذهنش بدرخشد، دیگر نومید نخواهد بود و باری به هر جهت زندگی نمیکند. او نگاهش به افقهای دوردست است که از مرگ، زندگی میسازد، نه این که زندگیاش خمودی و مردگی باشد. آرش نماد امید و ایمان و آینده بینی و ایثار در فرهنگ ایران است.
شیخِ بیخانقاه
سیدعطاءالله مهاجرانی