شاعر‌پارسی اشعار سعید شیروانی | اشعار پارسی

[نــیــل]

رفتی و بعد تو بر پنجره باران زده است
بی سبب نیست که مردی به خیابان زده است
رفتی و بعد تو این خانه پُر از دلهره شد
وضعِ جسمانیِ من آه چه بُحران زده است
بین من با تو که یک "واو" نباید باشد
هر کسی آمده بر فاصله دامان زده است
نیمه شب یک نفر از آینه بیرون زد و گفت :
خانه ی بی تو فقط خانه ی شیطان زده است
رفته ای ، قافیه هاطعم عجیبی دارند
قلب من سیبِ گلابیست که دندان زده است
دسـت تقدیر مرا از تو جدا می خواهد
فالِ تلخی هم اگر دست به جبران زده است
آمدی از دَر و همسایه شنیدی...دیر است
عاشق از داغِ جُنونت به بیابان زده است!
​

 

[نــیــل]

مثل صلح منعقد شده در جنگ تن به تن
امشب نه حرف حرف تو باشد نه حرف من​

 

[نــیــل]

پشت پلکم همیشه نوحِ نَبی
کشتی‌اش را به آب می انداخت​

 

[نــیــل]

شکّم نرفت ، پر زدنت هم دلیل داشت
وقتی به شوق رفتی و روحم خبر نداشت
من داستان کودکی ات بوده ام عزیز
گرگی که هیچوقت برایت خطر نداشت
​

 

[نــیــل]

یک تکّه ابر از داخل جیبم در آوردم
یعنی که حالم بی حضورت سخت بارانی ست

​

 

[نــیــل]

رفـتی و بعد تو هَر خاطره ، نَم پَس می‌داد
آینه عکس خودم را ، به خودم پَس می‌داد​

 

[نــیــل]

بعد از تو در حال قمارم ، شرط می بندم
دل را به دریا می سپارم شرط می بندم
یا هر چه دارم میرود یا باز می گردی
پا روی شکَّم می گذارم شرط می بندم
هرچند می بازم تمام اعتبارم را
امّا تو را با اعتبارم شرط می بندم
با اینکه می گویند دیگر بر نمی گردد
من روی برگشتِ تو دارم شرط می بندم
گفتی که دیگر رنگ‌ من را هم نمی بینی
می بینمت روزی کنارم ، شرط می بندم

سعید شیروانی، حسام تابش​

 

[نــیــل]

کنارت مانده ام امّا چه سودی دارد این ماندن
شبیه چَتر نَمناکی که خود درگیرِ باران است​

 

[نــیــل]

گرم صحبت شدم و پاک فراموشم شد
منبع درد، خودش باعث آرامش ماست
​

 

[نــیــل]

بعد تو آیینه ای بودم که صد تصویر داشت
می‌کند تغییر با یک سنگ خیلی چیز ها​