شاعر‌پارسی اشعار سعید شیروانی | اشعار پارسی

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

رفتی و بعد تو بر پنجره باران زده است
بی سبب نیست که مردی به خیابان زده است
رفتی و بعد تو این خانه پُر از دلهره شد
وضعِ جسمانیِ من آه چه بُحران زده است
بین من با تو که یک "واو" نباید باشد
هر کسی آمده بر فاصله دامان زده است
نیمه شب یک نفر از آینه بیرون زد و گفت :
خانه ی بی تو فقط خانه ی شیطان زده است
رفته ای ، قافیه هاطعم عجیبی دارند
قلب من سیبِ گلابیست که دندان زده است
دسـت تقدیر مرا از تو جدا می خواهد
فالِ تلخی هم اگر دست به جبران زده است
آمدی از دَر و همسایه شنیدی...دیر است
عاشق از داغِ جُنونت به بیابان زده است!
​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

مثل صلح منعقد شده در جنگ تن به تن
امشب نه حرف حرف تو باشد نه حرف من​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

پشت پلکم همیشه نوحِ نَبی
کشتی‌اش را به آب می انداخت​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

شکّم نرفت، پر زدنت هم دلیل داشت
وقتی به شوق رفتی و روحم خبر نداشت
من داستان کودکی‌ات بوده ام عزیز
گرگی که هیچوقت برایت خطر نداشت
​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

یک تکّه ابر از داخل جیبم در آوردم
یعنی که حالم بی حضورت سخت بارانی ست

​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

رفـتی و بعد تو هَر خاطره، نَم پَس می‌داد
آینه عکس خودم را، به خودم پَس می‌داد​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

بعد از تو در حال قمارم، شرط می بندم
دل را به دریا می سپارم شرط می بندم
یا هر چه دارم می‌رود یا باز می‌گردی
پا روی شکَّم می‌گذارم شرط می‌بندم
هر چند می‌بازم تمام اعتبارم را
امّا تو را با اعتبارم شرط می‌بندم
با اینکه می‌گویند دیگر برنمی‌گردد
من روی برگشتِ تو دارم شرط می‌بندم
گفتی که دیگر رنگ‌ من را هم نمی بینی
می بینمت روزی کنارم، شرط می‌بندم

سعید شیروانی، حسام تابش​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

کنارت مانده ام امّا چه سودی دارد این ماندن
شبیه چَتر نَمناکی که خود درگیرِ باران است​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

گرم صحبت شدم و پاک فراموشم شد
منبع درد، خودش باعث آرامش ماست
​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

بعد تو آیینه ای بودم که صد تصویر داشت
می‌کند تغییر با یک سنگ خیلی چیز ها​