سخن بزرگان گزیده‌ای از سخنان آلبرکامو

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

بیشتر از هر چیزی دلم می‌خواست می‌توانستم تمام روحم را در چشمانم بگذارم و تا ابد، تا هنگام مرگم به تو نگاه کنم.​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

عشق برای مرد‌ها مثل یک زخم عمیق می‌ماند، به همین دلیل بی آن که چراییش را بدانند از کسی که بیش از همه دوست دارند، می‌گریزند، آنها از این زخم می‌هراسند!​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

رابطه‌ها در دو حالت قشنگ می‌شوند، اول پیدا کردن شباهت‌ها، دوم احترام گذاشتن به تفاوت‌ها.​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

انسان نیمه‌ی اول عمرش را سر غرورش می‌جنگد و در نیمه‌ی دوم عمرش به دنبال چیزهایی می‌افتد که به خاطر غرورش از دست داد.​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

اما اگر ترکم کردی، فراموشم مکن.​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

انسان به خودی خود هیچ نیست،
صرفاً یک احتمال نامحدود است.
اما مسئولیتی نامحدود هم در قبال این احتمال دارد.​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

برای آن‌که اندیشه‌ای جهان را تغییر دهد، اول باید زندگی خود صاحب اندیشه را تغییر بدهد. باید او را به‌ صورت یک الگو درآورد.​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

ما به هر قیمتی قهرمان نمی‌خواهیم. دلایل قهرمانی مهم‌تر از خود قهرمانی هستند. بنابراین، ارزش نتیجه‌ی کار مقدم بر ارزش قهرمانی است. آزادی نتیجه‌ی یک تعالی است.​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

آنچه انسان سخت‌تر از هر چیز تحمل می‌کند داوری‌شدن است. از همین‌جاست وابستگی به مادر، یا به معشوق هوش‌باخته، و از همین‌جاست عشق به حیوانات.​

 

[ᎩᎧᏦᎩᏗ]

بر تمام راه‌های جهان میلیون‌ها انسان پیش از ما گذشته‌اند و ردپای آن‌ها را می‌شود دید. اما بر کهن‌ترین دریاها، سکوت ما همواره نخستین است.​