آسمان و زمین با پیوندی به یکدیگر متصل شده‌اند و حوریان با گل‌هایی بر دست، زمین را از گل می‌آرایند و زینت می‌بخشند. حوری کوچک آرزوی دیدن زمین را داشت اما چون بسیار کوچک بود، توان رفتن به زمین و نگریستن انسان‌ها را نداشت.
در اوج سردی زمستان که سرما تا مغزاستخوان نفوذ می‌کند آدم چیزی که می‌خواهد چیزی برای گرم کردن خود مانند یک قهوه‌ی...روزگار غریبی است!
در اتاق نمور مانندم به آینه می نگرم. تاریک است آینده‌ای که در چشمم موج می‌زند. ترس دارد آن نگاه مخوف مانده و مسکوت مانده‌ام. من اهداف داشتم! امید داشتم و حال... چیزی جز یک چشمان تاریک و بی امید و اتاقی نمور برایم نمانده است. گریه‌ام نیز نمی‌گیرد. انگار، در خلایی دست و پا میزدم که تمامی نداشت. انگار که در سیاه‌چاله‌ای گیر افتاده بودم و راه فراری نبود و ... آه می‌کشم و چشم فرو می‌بندم از فرد توی آینه!
روزگار غریبی است!
سرد، آتش، زمستان، قهوه.
خسته نباشید.
برق سفید حاصل از نور مانیتور، بر روی چهره‌ی بی‌رنگ و رویم حکم یک تیری در چشمانم را داشت. بعد از به اتمام رساندن طرح پروژه‌ی ساختمان پرواز، سرم را بالا بردم که با این کار قولنج گردنم به مانند احساسات درونم، شکست. آه حسرت‌واری از عمق سینه‌ام می‌کشم و به این فکر می‌کنم چگونه است که من هنوز با وجود این زندگی فلاکت بار، زنده‌ام؟!
