متون و دلنوشته‌ها پآ‍رت‍ي‍ ک‍ل‍م‍آ‍ت ق‍❤ب‍ من‍ !

[آقای گودرزی]

ما گذشتیم و گذشت
آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران
وای به حال دگران...

 

[آقای گودرزی]

‌
|الا ای شاعران!
چشمان او آرایهٔ وحی است
برای ما از آن باران کمی الهام بردارید

 

[آقای گودرزی]

گو دست کِشَد از ناز، این نرگسِ طنّازت
مَردُم همه را کُشتی؛ دیگر که کِشَد نازت؟

 

[آقای گودرزی]

عشق یعنی
من انتخاب می‌کنم چه کسی ویرانم کند....!

 

[آقای گودرزی]

غیرِ رویت، هر چه بینم نورِ چشمم کم شود ...
‌

 

[آقای گودرزی]

به هر دل بستنم عمری پشیمانی بدهکارم
نباید دل به هرکس بست اما دوستت دارم!

 

[آقای گودرزی]

گاه آن‌کس که به رفتن چمدان می‌بندد
رفتنی نیست؛ دو چشمِ نگران می خواهد

 

[آقای گودرزی]

شلـیک هر گلوله خشمی است
که از،تفنـگ کم میشود
سینه ام را آماده کرده‌ام
تا‌ تو مهربان تر شوی

 

[آقای گودرزی]

انقدر بی مهابا مرا پس نزن
من راه زیادی را برای تو آمده ام
بگذار کمی استراحت کنم
خودم میروم

 

[آقای گودرزی]

هنگامی که لیلی و مجنون ده ساله بودند روزی مجنون در مکتب خانه پشت سر لیلی نشسته بود . استاد سوالی را از لیلی پرسید ، لیلی جوابی نداد ، مجنون از پشت سر آهسته جواب را در گوش لیلی گفت اما لیلی هیچ نگفت . استاد دوباره سوال خود را پرسید و باز مجنون در گوش لیلی و باز لیلی هیچ نگفت و بعد از بار سوم استاد لیلی را خواند و چوب را بر پای لیلی بست و او را فلک کرد . لیلی گریه نکرد و هیچ نگفت. بعد از کلاس ، لیلی با پای کبود لنگ لنگ قدم بر می داشت که مجنون عصبانی دستش را بر بازوی لیلی زد و گفت: دیوانه ، مگر کر بودی که آنچه را به تو گفتم نشنیدی و یا لال که به استاد نگفتی . لیلی اشکش در آمد و دوید و رفت .
استاد که شاهد این منظره بود پیش رفت و گوش مجنون را کشید و گفت : لیلی نه کر بود و نه لال ، از عشق...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.