شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

دگر از درد تنهایی، به جانم یار می‌باید
دگر تلخ است کامم، شربت دیدار می‌باید

ز جام عشق او مستم، دگر پندم مده ناصح
نصیحت گوش کردن را دل هشیار می‌باید

مرا امید بهبودی نماندست، ای خوش آن روزی
که می‌گفتم: علاج این دل بیمار می‌باید

بهائی بارها ورزید عشق، اما جنونش را
نمی‌بایست زنجیری، ولی این بار می‌باید

 

[.ARMIN]

باده‌ی تحقیق چون خواهیم خورد؟
ما که م**س.ت هر خم و هر ساغریم

چونکه هر برزیگری را حاصلی است
حاصل ما چیست گر برزیگریم

چونکه باری گم شدیم اندر رهی
به که بار دیگر آن ره نسپریم

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

همسفر، ازکفشهای پاره پاره خسته ام
ازغروب جاده ها ی بی ستاره خسته ام

باصدای پای باران زندگانی می کنم
ازصدای ناله های پرشراره خسته ام

عشق بازی رانباشداستخاره چاره ساز
عاشقان،من ازدعا واستخاره خسته ام

همدمی بایدچوبلبل ورنه دراین آشیان
اززبان بسته وچشم اشاره خسته ام

درهوای دل شدم آواره درگیسوی یار
تاپریشان میکندگیسودوباره خسته ام

درغروب جاده های بی ستاره همسفر
ازصدای کفشهای پاره پاره خسته ام

 

[.ARMIN]

بودنم را هیچ کس باور نداشت
هیچکس کاری به کار من نداشت
بنویسید بعد مرگم روی سنگ
با خطوطی نرم زیبا و قشنگ
آنکه خوابیده در این گور سرد
بودنش را هیچ کس باور نکرد

 

[.ARMIN]

سلامی چو بوی خوش آشنایی

بدان مردم دیده روشنایی

درودی چو نور دل پارسایان

بدان شمع خلوتگه پارسایی

نمی‌بینم از همدمان هیچ بر جای

دلم خون شد از غصه ساقی کجایی

ز کوی مغان رخ مگردان که آن جا

فروشند مفتاح مشکل گشایی

عروس جهان گر چه در حد حسن است

ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی

دل خسته من گرش همتی هست

نخواهد ز سنگین دلان مومیایی

می صوفی افکن کجا می‌فروشند

که در تابم از دست زهد ریایی

رفیقان چنان عهد صحبت شکستند

که گویی نبوده‌ست خود آشنایی

مرا گر تو بگذاری ای نفس طامع

بسی پادشایی کنم در گدایی

بیاموزمت کیمیای سعادت

ز همصحبت بد جدایی جدایی

مکن حافظ از جور دوران شکایت

چه دانی تو ای بنده کار خدایی

 

[.ARMIN]

چقدر زمونه بی وفاست
نمی دونم خدا کجاست
یکی بیاد بهم بگه کجای کارم اشتباست ؟
گاهی می خوام داد بکشم اما صدام در نمیاد
بگم آخه خدا چرا دنیا به آخر نمیاد ؟

 

[.ARMIN]

نیست رنگی که بگوید با من

اندکی صبر ، سحر نزدیک است:

هر دم این بانگ برآرم از دل:

وای، این شب چقدر تاریک است!

خنده ای کو که به دل انگیزم؟

قطره ای کو که به دریا ریزم؟

صخره ای کو که بدان آویزم؟

 

[.ARMIN]

بـتـرس از مــن
از ایـن سـیـــــل جـــــدا افـتـــاده ے مـغــــــرور
بـتـرس از مــن
ڪه پـُــرڪیـنـه نـگاهـت مـیـڪنـم از دور

نـخــواهـم رفـت خـواهـم مــانــــــد
روزے بـا تــــــو خـواهــم خــوانـــــــد
ســــــرودے را ڪه از چشـمــم نـمیـخـوانــــے
حــدیـثــــے را ڪه جــــــز رویـــا نـمـیـدانـــــے
بـرایـت مـهــربـان بـودم
تــــــــو مـیـــــدانـسـتــــــے و نـامـهـربان بــودے
به پـایـت زنـدگـــــــے دادم
تـــــــو رنــجـــمــــــ دادے و در فـڪر جـــــــانــــــــ بــودے

گـرفـتــــــے هـــرچــــــه از مـــن بــود
چـــــــو دشــمــن مــــــرا پــا بـسـتــــــے و رفـتـــــے
چـــــــو تـرسـیـــــــدے ڪه بـگــریـزم
پـــــل پـیـونــدمـــــان بـشـڪسـتــــــے و رفــتــــــے

بـتـرس از مــن
از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ضربه خوردیم وشکستیم و نگفتیم چرا؟!
ما دهان از گله بستیم و نگفتیم چرا؟!
جای بنشین و بفرما, "بتمرگی" گفتند..!
ما شنیدیم و نشستیم و نگفتیم چرا؟
"تو" نگفتیم و "شمایی" نشنیدیم و هنوز
ساده مثل کف دستیم و نگفتیم چرا؟!
دل سپردیم به آن "دال" سر دشمن و دوست
دشمن و دوست پرستیم و نگفتیم چرا؟!
چه "چراها" که شنیدیم و ندانیم چرا
ما همین بوده و هستیم و نگفتیم چرا؟

‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌
‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌

 

[.ARMIN]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

دل که آیینه شاهیست غباری دارد

از خدا می‌طلبم صحبت روشن رایی

کرده‌ام توبه به دست صنم باده فروش

که دگر می نخورم بی رخ بزم آرایی

نرگس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنج

نروند اهل نظر از پی نابینایی

شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان

ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی

جوی‌ها بسته‌ام از دیده به دامان که مگر

در کنارم بنشانند سهی بالایی

کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست

گشت هر گوشه چشم از غم دل دریایی

سخن غیر مگو با من معشوقه پرست

کز وی و جام می‌ام نیست به کس پروایی

این حدیثم چه خوش آمد که سحرگه می‌گفت

بر در میکده‌ای با دف و نی ترسایی

گر مسلمانی از این است که حافظ دارد

آه اگر از پی امروز بود فردایی