شعرکده ** غمکده **

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

سکوت در اثر بستن دهان نیست
در اثر بازکردن فکر است
هرچه فکر بازتر، سکوت بیشتر

 

[قند]

رنج
چگونه مرا شناخت؟!
نه گل قرمزی بر سینه گذاشته بودم
و نه با او قراری داشتم..
من فقط تلاش می‌کردم
از آخرین رد پای مردی که رفته است
رها شوم...

✽ مرام المصري

 

[قند]

نمی‌دانستم چرا می‌خواهم بگریم، امّا می‌دانستم اگر کسی با من حرف بزند یا دقیق نگاهم کند یک هفته‌ی تمام خواهم گریست...

✽ سیلویا پلت

 

[قند]

امشب اندوه تو بیش از همه شب شد یارم
وای از این حال پریشان که من امشب دارم

✽ مهدی اخوان ثالث

 

[قند]

تنها آرزویم این است که پیش تو باشم و حرف نزنم. مثل آن موقع‌ها که من بیدار می‌شدم و تو هنوز خواب بودی و من مدتی طولانی نگاهت می‌کردم، چشم‌انتظار بیداری‌ات. این بود، عشقم، این خود خوشبختی بود! و این چیزی است که باز انتظارش را می‌کشم.

✽ آلبر کامو |

 

[قند]

محبوبم می‌پرسد
تفاوت میان من و آسمان چیست؟
تفاوت این است عشق من
وقتی تو می‌خندی، آسمان از یادم می‌رود.

✽ نزار قبانی

 

[قند]

تو فردایی
همان که باید به خاطرش زنده بمانم.

✽ جبران خلیل جبران

 

[قند]

چه برایَت بنویسم؟!
که هرگاه خواستم برایت بنویسم، احساس کردم که قلبم از جایَش کنده خواهد شد تا در سینه تو بنشیند...

✽ غسان کنفانی |

 

[قند]

و من ای کاش می‌توانستم
این دل خسته و غمگین را دور از چشم همگان
انگار که برای من نیست، کنار خیابانی رها کنم.

✽ ادیب جانسور |

 

[قند]

«دلم با تو در اطاق خودم بودن را می‌خواهد. آن بعد از ظهرهای گرم بیهوش‌کننده و آن خواب‌های تابستانی و آن عریانی سراپای ترا چسبیده به عریانی سراپای خودم می‌خواهد. یعنی می‌شود ‌می‌شود که دوباره ببینمت و ببوسمت، می‌شود؟»

✽ نامه‌ی فروغ فرخزاد به ابراهیم گلستان