شعرکده ** غمکده **

[shayesteh]

ای یوسف خوش نام مـا خوش می‌روی بر بام مــــا
ای درشکـــسته جــام مـا ای بــردریـــــده دام ما
ای نــور مـا ای سور مـا ای دولت منصــور مـا
جوشی بنه در شور ما تا می‌شود انگور ما
ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما
آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما

 

[shayesteh]

گر شرم همی از آن و این باید داشت

پس عیب کسان زیر زمین باید داشت

ور آینه وار نیک و بد بنمائی

چون آینه روی آهنین باید داشت

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

خوب دیدن، شرط انسان بودن است
عیب را در این و آن، پیدا مکن

دل شود روشن، زشمع اعتراف
با کس ار بد کرده ای، حاشا مکن

ای که از لرزیدن دل آگهی
هیچ کس را، هیچ جا رسوا مکن

زر بدست طفل دادن، ابلهیست
اشک را، نذر غم دنیا مکن

پیرو خورشید، یا آئینه باش
هرچه عریان دیده ای، افشا مکن

 مولانا

 

[آق مملی]

گفتم ای دل نروی / خار شوی،زار شوی
بر سر آن دار شوی / بی بر و بی بار شوی
نکند دام نهد / خام شوی، رام شوی
نپری جَلد شوی / بی پر و بی بال شوی
نکند جام دهد / کام دهد از لب خود وام دهد
در برت ساز زند رقص کند / کافر و بی عار شوی
نکند م**س.ت شوی / فارغ از این هست شوی
بعد آن کور شوی / کر شوی شاعر و بیمار شوی
نکند دل نکنی دل بکند / بهر تو دل دل نکند
برود در بر یار دگری / صبح که بیدار شوی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

گوشه ای گیرم ومن بعد نیایم سویت
نکنم بار دگر یاد قد دلجویت
دیده پوشم ز تماشای رخ نیکویت
سخنی گویم و شرمنده شوم از رویت

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

این بدان دلدادگی چون شیشه است
عشق باشد با غرور بی ریشه است
گر کسی را عشق خواهد بی سراب
بر غرورش پا نهد او با شتاب
او که خواهد عشق را در دل نهد
آن غرورش رازدل بیرون کند
او برایش عشق باشد چون دوا
عشق همسان پیشکشی آن ازخدا

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

بلاگردان آن قلبم ک با زخم دو صد خنجر
به پیش هر کس و ناکس پی مرهم نمی‌گردد

 

[آق مملی]

تو را هیچ گاه آرزو نخواهم کرد !

تو را لحظه ای خواهم پذیرفت که خودت بیایی

نه با آرزوی من …

 

[آق مملی]

چنان دل بسته ام کردی
که با چشم خودم دیدم

خودم میرفتم اما
سایه ام با من نمی آمد!

بنیامین دیلم

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پرزدن چلچله هاست

بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست