شعرکده ** غمکده **

[آق مملی]

به کسانی که دوستشان دارید بالی برای پرواز، ریشه ای برای برگشتن، و دلیلی برای ماندن بدهید.

 

[آق مملی]

کدام شعرت را در یک صبح بارانی نوشته ای؟
بعد از آنکه انگشتان خیسِ ابر
آنقدر به شیشه ی پنجره زد
تا بیدارت کرد،
همان را در گوش من زمزمه کند.

 

[آق مملی]

می پرسی: از کجا بدانم دوستش دارم؟
می گویم: زمانی که از عشق سخن می گویند،
او تنها کسی است که یادش می کنی.

 

[آق مملی]

به
خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر
هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

 

[آق مملی]

تـو آن شعـری هستی که
برای نوشتن اَت
باید باران ببـارد ...

 

[آق مملی]

سکوت
گاهی
مقدمه فراموشی بزرگیست ...
من
آخرین بازمانده این سکوت نابرابر
در خواب های فراموش شده ای هستم
که سوار بر باد
به سمت دورترین خاطره ها
پرتاب می شوم
تو اما
خوب میدانی
هیچ اتفاقی،
اتفاقی نیست ...

 

[آق مملی]

قربانی دردهایی هستم
که روزی عاشقانه،
انتهای یک کوچه بُن بست
با هر کلمهاش
ساعت ها
خندیده بودیم...

 

[آق مملی]

حلالم کن اگر روزی گرفتار دلت بودم ……
نفهمیدم که خوش بودی و تنها مشکلت بودم
تو قاب عکس این دنیا فقط چشم تو را دیدم
حلالم کن اگه هر شب تو افکار تو چرخیدم

 

[آق مملی]

چه شد در من نمیدانم
فقط دیدم پریشانم
فقط یک لحظه فهمیدم
که خیلی دوستت دارم

 

[آق مملی]

عشق
چیز عجیبے ست

وقتے از من
دیڪتاتورے مے سازد ، زود رنج
ڪه تنها تو را
انحصارے مے خواهد

از تو
نازڪ دلے
ڪه اشڪ مرا
تاب نمے آورد …

عشق چیز عجیبے نیست
شاید
اما
من و تو
عجیب …
عاشق شده ایم