شعرکده ** غمکده **

[لیلا؛]

ز خاک کوی تو هر خار سوسنی است مرا
به زیر زلف تو هر موی مسکنی است مرا

“خاقانی”

 

[لیلا؛]

برگ درختان سبز در نظر هوشیار
هر ورقش دفتری ست معرفت کردگار

 

[لیلا؛]

ز یاران کینه هرگز در دل یاران نمی ماند
به روی آب جای قطره ی باران نمی ماند

 

[لیلا؛]

هر که نامخت از گذشت روزگار
نیز ناموزد ز هیچ آموزگار

“رودکی”

 

[لیلا؛]

دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

 

[لیلا؛]

پیری آن نیست که بر سر زند موی سفید
هر جوانی که به دل عشق ندارد پیر است

 

[لیلا؛]

تا رنج تحمل نکنی گنج نبینی
تا شب نرود صبح پدیدار نباشد

“سعدی شیرازی”

 

[لیلا؛]

عشق من نسبت به تو مانند دریای مواج است
عشقی عمیق و قدرتمند و جاودان
که در برابر طوفان ها و بادها و باران ها
همیشه زنده خواهد ماند
قلب های ما سرشار از پاکی و عشق هستند
و من با هر ضربان قلب بیشتر از قبل عاشقت می شوم

 

[لیلا؛]

در دنیای عشق

هیچ چیز مهم تر از تو نیست

پس تو راحت باش جانم

برای من قهر و آشتی فرقی ندارد

من حافظه‌ کوتاه مدتم

خراب شده است

و هر روز که از خواب بیدار می‌ شوم

تا همانجا یادم است که گفتی دوستت دارم

 

[لیلا؛]

کاش می شد عشق را آغاز کرد
با هزاران گل یاس آن را ناز کرد
کاش می شد شیشه غم را شکست
دل به دست آورد نه این که دل شکست