شعرکده ** غمکده **

[لیلا؛]

پای ما لنگ است و منزل بس دراز

دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

 

[لیلا؛]

با مدعی مگوئید اسرار عشق و مستی
تا بی‌خبر بمیرد در درد خودپرستی

 

[لیلا؛]

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما
بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد

 

[vafa68]

نبودنت مثل تمام کردن سیگار است
در نیمه شبی برفی
وقتی دکه‌های شهر بسته‌اند

دلتنگ یارم و هیچ چیزی درمان من نیست

نبودنت......

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

در حیاط
درخت آلویی هست!
درختی کوچک؛
که کسی باورش ندارد!

دستی به او نمی‌رسد؛
نرده‌ها احاطه‌اش کرده‌اند.

دلش می‌خواهد رشد کند
درخت کوچک!
آری،
دلش می‌خواهد رشد کند؛
و برای کسی مهم نیست
سهم اندکش از آفتاب!

چه کسی باور می‌کند
آلو بودن درخت را
وقتی یک دانه آلو ندارد؟
اما تو می‌توانی؛
وقتی متوجه برگ‌هایش باشی!

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

من آن ابرم که می خواهد ببارد
دل تنگم هوای گریه دارد

دل تنگم غریب این در و دشت
نمی داند کجا سر می گذارد

شبی بود و بهاری ، در من آویخت
چه آتش ها ، چه آتش ها برانگیخت


فرو خواندم به گوشش قصه ی خویش
چو باران بهاری اشک می ریخت

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

ز بازار محبت غم خریدم
خریدم غم ولیکن کم خریدم
همین داغی که حالا بر دل ماست
ندانم از کدام عالم خریدم…
ز عشق و عاشقی آگه نبودم
غم و درد تو را مبهم خریدم…
محبت عشقری راحت ندارد
ز مجبوری متاع غم خریدم
“صوفی عشقری”

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

گاهی کلمات، واژه ها دچار خجالت میشوند وشرم دارن کنارهم بایستند وجمله ای بسازند که حس وجان وروح داره ولی درکمال ناجوانمردی چون پازل برای تکمیل شدن قاب تزئینی بر دیوار اتاق خوشبختیشون استفاده میکنند فارغ از، روحی که شکستند.

فی البداهه دلارام"