شاعرغیرپارسی اشعار زیبای گونار اکلوف

[GHAZAL NAROUEI]

به نام خدا
بیوگرافی:
گونار اکلوف در خانواده‌ای ثروتمند در ۱۵ سپتامبر ۱۹۰۷ در استکهلم به دنیا آمد. در جوانی مجذوب عرفان شرقی شد. با نوشته‌های «ابن‌عربی» آشنا گشت، به قول خودش، آنچه را که «سمبولیسم» و «سوررآلیسم» می‌توان دانست، نخست از این راه دریافت. در اندیشه مهاجرت به هند بود به همین خاطر به لندن سفر نمود تا در «مدرسهٔ السنهٔ شرقی» تحصیل کند، اما بعد از مدتی از این تصمیم منصرف شد و به سوئد بازگشت تا در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه اوپسالا تحصیل کند. هر چند بعد از مدتی، به علت بیماری طولانی از ادامهٔ تحصیل دست کشید. زمانی بود که وی نخستین شعرش را نگاشت. ​

[COLOR=rgb(85, 57...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[GHAZAL NAROUEI]

انگار که دریا

چنان که دریا تعقیب‌ام کرده باشد و
بازوانش را
پرتاب کرده‌باشد به سویم
در اتاقم
در دل شب
انگار دریا به دورم پیچیده باشد
بازوانِ صدای‌اش را،
چنگ بر من می‌افکند دریا
در آغـ*ـوش‌ام می‌گیرد،
دریا.
***
ناپیدایی

در پاییز یا در بهار
چه فرقی می‌کند؟
در جوانی یا پیری
چه اهمیتی دارد؟
به هر حال ناپدید می‌شوی
در تصویر کل
ناپدید شدی، ناپیدا شده‌ای
حالا یا لحظه‌ای پیش
یا هزار سال پیش
ناپیدایی‌ات اما
به‌جا می‌ماند.

 

[GHAZAL NAROUEI]

از دستانت

همچون زنانی که برمی‌گردند
کوزه‌ به سر، کوزه به دوش
از غیبت کنار چشمه
لبریز از هم
از شوهران و از پسران همسایه‌
لبریز از خویش
کوزه‌ات را بردار از سرت یا شانه‌ات
بر زمین بگذار و
به کسی فکر کن
که گلویش از خاک پرشده‌
سه روز است نه چیزی خورده، نه نوشیده
به من فکر کن
و آن‌چه بر من رفته است
نه فقط به همسایه‌‌ و همسایه‌ی همسایه‌ات
با دستهایت به من آب بنوشان، دخترم
چشمانم حتی به نوشیدن باز نمی‌شوند.

 

[GHAZAL NAROUEI]

تاریکی هزار چشم

در تاریکی
چشم‌ها بر من می‌خمند
ظلمت یک هزار چشم
و هزار فضای حیران
تاریک‌تر از ابروانم
یا حلقه‌ی موها بر گیج‌گاه‌ام،
تار چون سوسوی چراغی نامرئی
تلالویی بر گونه و پیشانی
چمیده بر تقدیرت، بی‌هیچ‌جنبشی
این چهره‌ی یار توست
ولی چنین ستمکار
ستمکار-چشمانی چرا؟
می‌دانم، سرانجام، آینه آنجاست
و می‌دانم که دیگرگونه‌کسی،
چشم خواهد دوخت به بیرونِ آینه
روزی چشمهایت را می‌گردانی به سویش و
وقتی دوباره سر برگردانی،
من نیز،
ناپدید خواهم شد.

 

[GHAZAL NAROUEI]

غیاب

نه آفتاب بود، نه ماه
و نه ستاره
که به من نور بخشیدند
تاریکی بود و
نور عشق در درونِ من
و پرتوش که تنم را می‌خلید.
انگار هیچ‌کس نبودم
و تو، تو، ای فاطمه
به جان‌ام سایه‌ای بخشیدی
چراغی نقره‌ای به من دادی
پس از آن‌‌که رفتی.
***
آگهی مرگ

آگهی من
در روز عزای من:
بگذار به‌خواب رویم
هر کدام تنها
کنار هم.

 

[GHAZAL NAROUEI]

دشوار و ناممکن

رنج دشوار است و
رنج بی عشق دشوار و
عشق بی رنج ناممکن و
عشق دشوار است.
***

بس است!

تا کی، بیدارم می‌داری ای فرشته
بدین افکار؟
چند بار دیگر از خواب خواهی‌ام پراند؟
چه کسی با آن‌ها به خواب می‌رود؟
روزگاری خیال می‌کردم همسر توام
زمانی حتی دخترت
دختری که خود را فروخت
تا برای همه‌‌مان نان بیاورد
یک‌بار
انگشتانم را بر شانه‌هایت کشیدم و
و زیر بال‌ها، پرهایی را لمس کردم
که به زیر انگشتانم ذوب می‌شوند.
یک‌بار آن‌ها را دور گونه‌‌ات گرداندم
تا فقط لمس‌‌اش کنم که چون بال‌ پروانه‌‌ای
پودر می‌شود.
چطور می‌توانم از تو خلاصی بجویم؟
بس است. دیگر به هیچ رویایی
بیدارم مکن.

 

[GHAZAL NAROUEI]

با مرگ

میلاد ساده است
خودت می‌شوی.
مرگ ساده است:
دیگر خودت نیستی.
می‌شود کاملن به عکس باشد
عین جهان آینه‌:
مرگ می‌تواندت زاده باشد و
زندگی هلاک‌ات کرده باشد
-فرقی میانشان نیست-
و شاید این‌طور باشد:
به مرگ است که پدیدار گشته‌ای
و زندگی‌ست که آرام آرام می‌زدایدت.

 

[GHAZAL NAROUEI]

کاری ترین زخم

گلوله‌ای قالب ریخته‌ام برایت
تا به تو در قلب‌ام شلیک‌ کنم
گلوله‌ای سنگی
که مجرمان استخراجش‌ کرده‌اند
گلوله‌ای سربی غوطه‌داده در خون
گلوله‌ای آهنین، غوطه‌داده در عسل
تراش‌خورده‌ قطعه‌ای از سنگ معدنی
با لبه‌های مضرس
تا کاری‌‌ترین زخم‌ها را بسازد و
وادارت کند تا لمس کنی
از عشق مردن، چگونه است.
***
عشق

عشق یک جراح است
می‌تواند جسمت را چون چاقوی جراحی ببرد
می‌تواند دلت را عمل کند
شاید باور نکنی
من اما می‌دانم. عشق عمل می‌کند
بر پوستت، بر گیسوانت، بر خرام‌ات
عشق درمانی ندارد
جز چاقوی جراحی.

 

[GHAZAL NAROUEI]

ما و پرندگان

نه، وقتی آن‌ها با هم حرف می‌زنند
روح‌ها فرقی با پرندگان ندارند
پرندگان هم با روح‌ها تفاوتی ندارند
گوش‌های ما اما نیاز دارند
به کثیری از کلمات
برآمده از اصواتی به وسواس گزیده
تا آن‌چه گفته می‌شود، شنیده شود
برای پرندگان اما اندکی کفایت می‌کند
تنها تفاوتی در طنین اشتیاقشان
تنها تفاوتی در طنین دلشوره‌هایشان.