You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده -*-*ابیات ناب ناب-*-*
| ای راهروان را گذر از کوی تو نه | | ما بیخبر از عشق و خبر سوی تو نه |
| هر تشنه که از دست تو بستاند آب | | از دست تو سیر گردد از روی تو نه |
| هرگز بود آدمی بدین زیبایی؟ | | یا سرو بدین بلند و خوش بالایی؟ |
| مسکین دل آنکه از برش برخیزی | | خرم تن آنکه از درش بازآیی |
| گیرم که به فتوای خردمندی و رای | | از دایره‌ی عقل برون ننهم پای |
| با میل که طبع می‌کند چتوان کرد؟ | | عیبست که در من آفریدست خدای |
| کی دانستم که بیخطا برگردی؟ | | برگشتی و خون مستمندان خوردی |
| بالله اگر آنکه خط کشتن دارد | | آن جور پسندد که تو بی‌خط کردی |
| ای کاش که مردم آن صنم دیدندی | | یا گفتن دلستانش بشنیدندی |
| تا بیدل و بیقرار گردیدندی | | بر گریه‌ی عاشقان نخندیدندی |
| گفتم بکنم توبه ز صاحبنظری | | باشد که بلای عشق گردد سپری |
| چندانکه نگه می‌کنم ای رشک پری | | بار دومین از اولین خوبتری |
| هر روز به شیوه‌ای و لطفی دگری | | چندانکه نگه می‌کنمت خوبتری |
| گفتم که به قاضی برمت تا دل خویش | | بستانم و ترسم دل قاضی ببری |
| ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی | | سرمست هوی و پای‌بند هوسی |
| ترسم که به یاران عزیزت نرسی | | کز دست و زبان خویشتن در قفسی |
| ای پیش تو لعبتان چینی حبشی | | کس چون تو صنوبر نخرامد به کشی |
| گر روی بگردانی و گر سر بکشی | | ما با تو خوشیم گر تو با ما نه خوشی |
| ماها همه شیرینی و لطف و نمکی | | نه ماه زمین که آفتاب فلکی |
| تو آدمیی و دیگران آدمیند؟ | | نی‌نی تو که خط سبز داری ملکی |
