شعرکده -*-*ابیات ناب ناب-*-*

[.ARMIN]

ای راهروان را گذر از کوی تو نه		ما بیخبر از عشق و خبر سوی تو نه
هر تشنه که از دست تو بستاند آب		از دست تو سیر گردد از روی تو نه

 

[.ARMIN]

هرگز بود آدمی بدین زیبایی؟		یا سرو بدین بلند و خوش بالایی؟
مسکین دل آنکه از برش برخیزی		خرم تن آنکه از درش بازآیی

 

[.ARMIN]

گیرم که به فتوای خردمندی و رای		از دایره‌ی عقل برون ننهم پای
با میل که طبع می‌کند چتوان کرد؟		عیبست که در من آفریدست خدای

 

[.ARMIN]

کی دانستم که بیخطا برگردی؟		برگشتی و خون مستمندان خوردی
بالله اگر آنکه خط کشتن دارد		آن جور پسندد که تو بی‌خط کردی

 

[.ARMIN]

ای کاش که مردم آن صنم دیدندی		یا گفتن دلستانش بشنیدندی
تا بیدل و بیقرار گردیدندی		بر گریه‌ی عاشقان نخندیدندی

 

[.ARMIN]

گفتم بکنم توبه ز صاحبنظری		باشد که بلای عشق گردد سپری
چندانکه نگه می‌کنم ای رشک پری		بار دومین از اولین خوبتری

 

[.ARMIN]

هر روز به شیوه‌ای و لطفی دگری		چندانکه نگه می‌کنمت خوبتری
گفتم که به قاضی برمت تا دل خویش		بستانم و ترسم دل قاضی ببری

 

[.ARMIN]

ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی		سرمست هوی و پای‌بند هوسی
ترسم که به یاران عزیزت نرسی		کز دست و زبان خویشتن در قفسی

 

[.ARMIN]

ای پیش تو لعبتان چینی حبشی		کس چون تو صنوبر نخرامد به کشی
گر روی بگردانی و گر سر بکشی		ما با تو خوشیم گر تو با ما نه خوشی

 

[.ARMIN]

ماها همه شیرینی و لطف و نمکی		نه ماه زمین که آفتاب فلکی
تو آدمیی و دیگران آدمیند؟		نی‌نی تو که خط سبز داری ملکی