شاعرغیرپارسی لحظاتی با اشعار «نزار قبانی»

[قاصدکــ]

نزار قبانی (۱۹۲۳ دمشق ـ ۱۹۹۸ لندن) شاعری است که با شعرهای عاشقانه‌اش مشهور است؛ زن و عشق موضوع اصلی شعر قبانی‌اند. شعر او به اکثر زبان‌های دنیا ترجمه شده‌است و خوانندگانی بی‌شمار دارد. وی فارغ التحصیل دانشکده‌ی حقوق دمشق بود. از کتاب‌های چاپ شده‌ی نزار قبانی به زبان فارسی میتوان به «باران یعنی تو برمیگردی»، «بیروت،عشق و باران»، «در بندر آبی چشمانت» و... اشاره کرد.

 

[قاصدکــ]

هر بار که ترانه‌ای برایت سرودم
قومم بر من تاختند
که چرا برای میهن شعر نمی‌سرایی؟
و آیا زن چیزی به جز وطن است؟
|نزار قبانی|

 

[قاصدکــ]

پیش از آنکه معشوقه ام شوی
هندیان و پارسیان و چینیان و مصریان
هر کدام تقویم هایی داشتند
برای حساب روزها و شبان
و آنگاه که معشوقه ام شدی
مردمان زمان را چنین می خوانند:
هزاره ی پیش از چشمان تو
یا هزاره ی پس از آن...
|نزار قبانی|

 

[قاصدکــ]

این عطر را که به تنت میزنی
موسیقی آرامی است
با امضای خاص تو
که جعلش محال است
|نزار قبانی|

 

[قاصدکــ]

بعضی‌ها هم هستند
که به نظر می‌آید فراموششان کرده‌ایم
اما وقتی حرفشان به میان می‌آید
دیگر نمی‌توانیم لبخند بزنیم
|نزار قبانی|

 

[قاصدکــ]

لا تسألی: تُحبنی؟
کنت و لاازال...

از من نپرس: دوستم داری؟
[دوستت] داشتم و دارم...
|نزار قبانی|

 

[قاصدکــ]

بگو دوستم داری تا به قدیسی بدل شوم
بگو دوستم داری تا از کتاب شعرم، کتاب مقدس بسازی
تقویم را واژگون می‌کنم
و فصل‌هارا جا به جا می‌کنم
اگر تو بخواهی
|نزار قبانی|

 

[قاصدکــ]

ناگهان ترکت می‌کنم
چنان که روح
بعد از عمری وفاداری
بدن را
|نزار قبانی|