عاشقانه‌ها عاشقانه‌های عظیمه ایرانپور

[ASaLi_Nh8ay]

سال ها از قهر من با آینه رد می شود
دارد این دلتنگی امشب خارج از حد می شود

باز دنبال خودم می گردم اما نیستم
حالم از سرگیجه و آشفتگی بد می شود​

 

[ASaLi_Nh8ay]

زمین پیر دوباره به شوق دیدن یار
به خاک گفته: بخند و به ابر گفته: ببار

به دست آدم اگرچه شکسته پشت زمین
بلند می شود از جا به احترام بهار​

 

[ASaLi_Nh8ay]

برف می بارید و باران گلوله بر سرش
خون و آتش بود و یاد بغض داغ مادرش

درهجوم تیر و ترکش، توی ذهنش نقش بست
سجده ی جن و ملک بر جسم و روح برترش​

 

[ASaLi_Nh8ay]

رفتم میان خاطره ها زندگی کنم
بی تو چگونه... آه... چرا زندگی کنم؟!

از دست های سرخ زمین زخم خورده ام
تا در نگاه سبز خدا زندگی کنم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

می خواهم از مسیر زمستان سفر کنم
برشانه های برف شبی را سحر کنم

از مرزهای کشور خورشید و شهر نور
برگردم و به قامت یلدا نظر کنم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

کاش می شد آسمان یک بار می آمد به خاک
می نشست و حرف می زد با زمین سینه چاک

می نشست و با نگاه آبی و بارانی اش
چشم های سرخ اهل خاک را می شست پاک​

 

[ASaLi_Nh8ay]

گاه دریا با تمام بخشش و آرامشش
مهد طوفانی مهیب و بی محابا می شود
بستر روزی رسان مردم ساحل نشین
حامل امواج مرگ و خشم و غوغا می شود​

 

[ASaLi_Nh8ay]

گاه آغوش زمستان گرم گرمت می کند
تیر تابستان ولی قندیل بسته در دلت
گاه زنده می شوی درفصل مرگ برگ ها
در بهار انگار مهر مرگ خورده بر دلت​

 

[ASaLi_Nh8ay]

گاه آوای فراموشی برایت مرهمی
بر هجوم زخم های سرخ دنیا می شود
گاه اما با به یاد آوردن یک خاطره
پنجره های دلت رو به خدا وا می شود​

 

[ASaLi_Nh8ay]

گاه مثل رقص گل بر روی موج رودها
توی افت و خیز دنیا دل سپردی به مسیر
گاه اما مثل سنگ محکمی در عمق رود
باوجود هر فشاری ایستادی ناگزیر​