در حال تایپ رمان آی‌دی: مقتول؛ ورژن دمو | رأیا کاربر انجمن یک رمان

Raiya · یکشنبه ساعت 18:14

کد رمان: 5741
ناظر: @پرینز

~• بسم الله الرحمن الرحیم
و به نستعین، انه خیر ناصر و معین •~
___

نام مجموعه: آی‌دی (شناسه)
نام جلد اول: «مرده‌نشین»
نام جلد دوم:

«مقتول؛ ورژن دمو»

ژانر جلد دوم: عاشقانه، فانتزی، طنز، جنایی
***
خلاصه‌ی رمان:
- من عاشق شدم!
فقط دوتا مشکل کوچولو هست؛ نه تنها من، خواهرم، رفیقم، که حتی خودش هم که عاشقشم قراره بمیریم:)
اوه... و دومیش هم اینه که در حال حاضر من رو به چشم کیوتک اونیکسی...

نگار 1373 · یکشنبه ساعت 18:25

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود...

Raiya · یکشنبه ساعت 22:59

مقدمه:

"موارد غیرعادی زیادی در دنیا وجود دارند و من، فکر می‌کردم این هم خیلی ساده یکی از آن‌ها است؛ از عذاب به لذتش رسانده بودم، به چشم فرصت نگاهش می‌کردم، این که بدون مردن، انواع مرگ را تجربه و شخصیت‌های مختلف را با مهارت‌ها و احساساتشان زندگی کنم... تا زمانی که فهمیدم من، تنها یک «ورژن دمو»* از صدها یا حتی هزاران مقتول هستم؛ این، عذابی از درد و در عین حال، تقلبی بی‌نظیر بود!"

___
*ورژن دمو به معنای نسخه‌ی آزمایشی، نسخه‌ای که اصلی نیست و در ادامه نسخه‌ی اصلی و کاملش منتشر می‌شود.

Raiya · یکشنبه ساعت 23:50

"محمدمهدی دریادل"

وحشت‌زده از جا پریدم. روی آرنجم افتادم و چشم‌هایم تا حد امکان گرد شدند، انگار می‌خواستند از حدقه بیرون بیفتند.
سردم بود. قطره‌های عرق سرد روی پوستم سر می‌خوردند. بدنم می‌لرزید و دهانم... دهانم شبیه ماهی بیرون افتاده از آب باز مانده بود؛ نه می‌توانستم نفس بکشم و نه می‌توانستم بازدمی بیرون دهم.
بدنم در مرگی که زندگی کرده بودم، گیر کرده بود. خودش را مرده فرض می‌کرد. نمی‌توانست... نمی‌خواست نفس بکشد! تکان دادنش سخت بود.
حس می‌کردم سرم هر لحظه امکان دارد منفجر شود. کیوتک طلایی درونش زنگ می‌زد. ناپایداری شخصیتم در اوج خودش بود.
پلک‌هایم را روی هم فشردم. اصیلای درون سرم که مرگ کیوتک طلایی‌اش، نابودش کرده بود را باید ساکت می‌کردم.
داشتم خفه می‌شدم. بدنم نیاز به شوک...

Raiya · یکشنبه ساعت 23:54

- محمدمهدی؟! چرا داد می‌زنی؟ رنگت پریده... خوبی؟
پشت سر هم پلک می‌زدم. خود نیک‌آیین بود؛ با همان صورت گوگولی سفیدش... هنوز هم لپ‌هایش کشیدنی بودند. کیوتک طلایی من... پس، یعنی همه‌اش یک کابوس بود؟
به این جا که رسید، اصیلا که توانست نفس راحت بکشد، برگشتم. به عنوان محمدمهدی برگشتم.
گویی واقعا روح اضافه‌ای در بدنم بود که رفت، بی‌هوا سبک شدم و داشتم سقوط می‌کردم که هم‌‌زمان، نیک‌آیین از کنار و مهدیه‌ای که تازه رسیده بود، از پشت من را گرفتند.
نفسم به عنوان همان محمدمهدی، بریده فرو می‌رفت و بیرون می‌آمد. اکنون که ناگهان می‌توانستم فکر کنم، کابوس واقعی شروع شده بود.
من... من چه چیزی دیده بودم؟
بدنم انگار از شوک سر شده باشد، حسش نمی‌کردم. دست‌هایم بی‌جان، بلند شدند و موهایم را به چنگ...

Raiya · یکشنبه ساعت 23:59

در همان حال که مهدیه داروی آرامش‌بخشی که همیشه محض احتیاط در کشوی میز کنار تختم بود را در آب حل می‌کرد، نیک‌آیین با احتیاط شایسته‌ی تقدیری من را روی تخت خوابم فرود آورد.
حس می‌کردم تمام شرف و ابهتم بر باد رفته... بیست و شش سال عمر با عزتم پر پر شد!
نیک‌آیین بلندم کرد، من چرا شبیه همان هزار و یک شب کلیشه‌ای که مهدیه از آن‌ها می‌نالید، از گردنش آویزان شدم؟ تازه دختر هم که نیستم!
یکی نبود بگوید خب مردک... نهایتا سقوط می‌کردی، می‌مردی، این مسخره‌بازی‌ها چه بود، در آوردی؟
نیک‌آیین کنارم، لبه‌ی تخت‌خوابم نشست.
اتاقم شبیه یک خودشیفته‌ی تمام عیار رمانی، تم آبی تیره داشت؛ شبیه چشم‌هایم.
بی‌هوا، دستش را روی پیشانی‌ام گذاشت که ابروهایم بالا پریدند. چشم‌هایش را ریز کرد و با سری که به گیجی...

Raiya · دیروز ساعت 00:05

با این حال، مهدیه هیچ وقت به دل نگرفت. پس نکشید. پا به پایم آمد و در نهایت، تبدیل به این دختری شد که دیگر مهم نیست چه شخصیتی افتضاحی داشته باشم، می‌تواند جوابم را بدهد، کتکم بزند، بی‌هوشم کند و سر عقلم بیاورد؛ یک همه فن حریف به تمام معنا!
قدردانی‌ام نسبت به مهدیه در کلمه نمی‌گنجد. با او دوام آوردم، بهتر شدم و زنده ماندم.
مهدیه شانه‌ام را محکم فشرد، کمر راست کرد و با خنده رو به نیک‌آیین بلند گفت:
- من می‌رم از پایین صبحونه بیارم... فکر می‌کنم بهتره همین‌جا دور هم بخوریم؛ می‌شه تا می‌ام مواظب محمدمهدی باشی؟
نیک‌آیین مکث نکرد، سرش را به نشانه‌ی تأیید تکان داد.
- حتما... راحت باش.
مهدیه که رفت، پشت سرش با خنده گفتم:
- صبحونه‌هایی که مهدیه آماده می‌کنه، تا وقتی نیاز به پخت و پز...

Raiya · دیروز ساعت 00:18

جهت مشاهده متن کامل باید عضو انجمن شوید

Raiya · دیروز ساعت 00:20

جهت مشاهده متن کامل باید عضو انجمن شوید

Raiya · دیروز ساعت 00:28

جهت مشاهده متن کامل باید عضو انجمن شوید

در حال تایپ رمان آی‌دی: مقتول؛ ورژن دمو | رأیا کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

Raiya

امضا : Raiya

نگار 1373

امضا : نگار 1373

Raiya

امضا : Raiya

Raiya

امضا : Raiya

Raiya

امضا : Raiya

Raiya

امضا : Raiya

Raiya

امضا : Raiya

Raiya

امضا : Raiya

Raiya

امضا : Raiya

Raiya

امضا : Raiya

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 6)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 0, کاربر: 0, مهمان: 0)