متون و دلنوشته‌ها تـآږیـخ‌تـآږیکۍ

[Banafshe]

جنگ، عشق، تنهایی...

​

قصه‌هامان همیشه دلگیرند
شعرها را کسی نمی‌خواند
توی بطن تمام قافیه‌ها
نفرت و بغض و آه می‌افتد

ساکتی
مثل شهر بعد از جنگ
ساکتم
مثل مرد بعد از مرگ
تا گلوله جواب پرسش‌هاست
موجی از خون به‌راه می‌افتد

با سرانجام تلخ باید ساخت
قصد محتوم سرنوشت این است
زیر سرمای هر زمستانی
برگ سبز از گیاه می‌افتد

فصل آخر همیشه غمگین است
ماه هم پشت ابر خواهد ماند
یوسف اما خلاف قصه‌ی قبل
تا ابد قعر چاه می‌افتد

پویا جمشیدی​

 

[Banafshe]

این‌جا خاورمیانه است
ما با زبان تاریخ حرف می‌زنیم
خواب‌های تاریخی می‌بینیم
و بعد با دشنه‌های تاریخی
سرهای همدیگر را می‌بریم

از شام تا حجاز
از حجاز تا بغداد
از بغداد تا قسطنطنیه
از قسطنطنیه تا اصفهان
از اصفهان تا بلخ
بر سرزمین‌های ما
مُرده‌ها حکومت می‌کنند

این‌جا خاورمیانه است
و این لکنته که از میان خون ما می‌گذرد
تاریخ است...

حافظ موسوی​

 

[Banafshe]

ما را می‌گردند
می‌گویند همراه خود چه دارید؟
ما فقط
رؤیاهایمان را با خود آورده‌ایم
پنهان نمی‌کنیم
چمدان‌های ما سنگین است
اما فقط
رؤیاهایمان را با خود آورده‌ایم

سیدعلی صالحی​

 

[Banafshe]

ما مسخ شده‌ایم
و هیچ‌گاه آن‌چه می‌خواستیم
نبودیم...
حتا رفتن ادامه‌ی آمدن بود
و چشم‌های من
ادامه‌ی حیرتی که نخستین بشر داشت
خواب‌های ما ادامه‌ی مرگ‌اند
اما پیش از آن‌که مرگ پایان زندگی باشد
تنها عشق است که
ما را ادامه خواهد داد

صائب هاشم‌پور​

 

[Banafshe]

جنگ، آتش، خون
برای هر کسی معنا و مفهومی جدا دارد
برای صاحبان زور و قدرت
جنگ مشتی ایده‌پردازی‌ست
و مفهومی شبیه
حرکت یک مهره در بازی‌ست
که در پایان
آن هم هر دو سوی جنگ
دست‌های یکدیگر را می‌فشارند
و نمی‌دانند که
سوز شعله‌های شهوت خمپاره‌بازی‌شان
چه‌ها بر روزگار مردمان آورد
نمی‌دانند اما
طعم تلخ جنگ را آن مادر بی‌چاره‌ای دانست
که تنها از پسر
دستی و پایی را
برایش باز‌‌گرداندند
همان دست و همان پایی
که مادر بارها اندازه‌اش
جوراب و دستکش بافت...

علی ده‌مرده‌ئی‌​

 

[Banafshe]

گرچه ده‌ها سال
می‌گذشت از روز آتش‌بس
هنوز اما درون
کوچه و پس‌کوچه‌های شهر ویرانه
میان خشت‌های خانه‌ی مخروبه‌ای کوچک
به‌دنبال عروسک‌های خود می‌گشت

علی ده‌مرده‌ئی​

 

[Banafshe]

ما اگر مردمان خاورمیانه‌ایم
چرا خورشید هرگز بر ما نمی‌تابد؟
مدت‌هاست قلبم می‌سوزد
چشمانم می‌سوزد
دهانم بوی نفت می‌دهد
چه‌کس؟ کجا؟
چه‌کس به‌جای خون
در رگ‌هایمان نفت ریخت؟
چه‌کس میان دستان‌مان مرز کشید؟
چرا این‌همه دور افتادیم...؟
این‌همه دیر می‌رسیم...؟

صائب هاشم‌پور​

 

[Banafshe]

به هر فصلی غمی
هر صفحه‌ای انبوه اندوهی
وطن جان...!
خسته‌ام
پایان خوب داستانت کو؟

حسین جنتی​

 

[Banafshe]

دولتی بی‌رئیس
رئیسی بی‌دولت
ما معمایی هستیم که
حل نخواهد شد
تاریخ به چشم‌های خود ندیده
قبیله‌ای مثل ما...!

احمد مطر​

 

[Banafshe]

در خلوت روشن با تو گریسته‌ام
برای خاطر زنده‌گان
و در گورستان تاریک با تو خوانده‌ام
زیباترینِ سرودها را
زیرا که مرده‌گان این سال
عاشق‌ترین زنده‌گان بوده‌اند

احمد شاملو​