متون و دلنوشته‌ها ▸|فَـگار|◂

[13.1.20]

~با آنکه ننوشیدم از آن چشم شرابی،
مهمان کن از آن گونه مرا بوسه نابی!
من عارف دلتنگم، یا زاهد دل سنگ؟
هر روز نقابی زده‌ام روی نقابی!

"فاضل نظری"​

 

[13.1.20]

~قرار نیست،
من طوری زندگی کنم که دنیا دوست داره!
خب طبعاً قرار هم نیست،
دنیا همونجوری بچرخه که من دوست دارم!
[این به اون در] ​

 

[13.1.20]

~به گمانم خدا وقت خلقت ما،
مشغول صرف قهوه بود.
و بعد همانقدر تلخی را
درون کالبدمان دمیده..
وگرنه
این حجم از ناخوشی
اصلا طبیعی نیست!

"زهره خمری"​

 

[13.1.20]

~گرچه تو دوری از برم،
همره خویش می برم!
شب همه شب به بسترم،
یاد تو را به جای تو!

"حسین منزوی"​

 

[13.1.20]

~هر شب
دوست داشتنت شکل دیگری‌ست!
یک شب،
میانِ غزل واژه می‌شود.
یک شب،
میانِ گریه بغل.
یک شب،
میانِ خنده سکوت.

"لیلا مقربی"​

 

[13.1.20]

~بس که دلتنگم اگر گریه کنم می‌گویند؛
قطره‌ای قصد نشان دادن دریا دارد.
عشق رازی‌ست که تنها به خدا باید گفت.
چه سخن‌ها که خدا با منِ تنها دارد!

"فاضل نظری"​

 

[13.1.20]

~با نگاهت همه زندگی ام بر هم ریخت
عشق شد ساده ترین شکل فروپاشی ها
ماهی قرمزم و دلخوشی ام این شده که
عکس ماه تو بیفتد به تن کاشی ها

"علی صفری"​

 

[13.1.20]

~حتی مرا به نام، صدا هم نمی کند
دردا که فکر حال مرا هم نمی کند
‌ بیمار چشم اویم و آن سنگدل مرا
درمان که بگذریم، دعا هم نمی کند!

‌ "سجاد سامانی"​

 

[13.1.20]

~ما آدم‌ها خوب بلدیم بعد از شنیدن داستان زندگی دیگران بگوییم: " اگر من بودم هرگز این کار را نمی‌کردم " غافل از آنکه یکی از بازی های زندگی این است که آدمی را با همان " هرگزِ با اطمینان " پرت کند وسط همان داستان و مشغولِ همان عمل نکوهش شده! یادمان باشد قصه های زندگی تکراری‌اند، فقط جای شخصیت‌ها عوض می‌شوند و آنکه با تعصبی کورکورانه پیش می‌رود سقوطی عمیق‌تر دارد

"پریسا زابلی‌پور"​

 

[13.1.20]

~درست مثل من از عشق خود پشیمان بود
زنی که پشت بهار دلش زمستان بود
زنی که شعر برایش کم است و
می‌باید برای لمس قدم های او خیابان بود!

"امید صباغ نو"​