روی سایت دلنوشته‌ي تمنای وجودت | M.N کاربر انجمن یک رمان

[MARYAM.NAJAFI]

***
این‌جا یکی منتظر آمدن توست،
کسی که دلباخته دنیای تو شد!
شیدای مهربانی‌ات!
فریفته صدای امواج چشم‌هایت،
مجذوب درونت...
و این دلباختن بی‌توقع، عشق است.
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
ل**ب هایم روی صفحه‌ی سردِ گوشی ذوق‌ذوق میکنند...
دلتنگی همین است که دارمت،
اما فقط از روی صفحه گوشی!


​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
تو نمی‌دانی و من محوِ تماشای توام!
به کدامین گنه ناکرده‌ام،
دل به تو باخته‌ام؟

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
گفت: «خب عشق قشنگ است!»
گفتم:
ندیدم ز عشق به جز درد و ملال!
اینک آن که تو گویی کجا یابم من؟​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
ت تمام من،
میم مثل
نون نوایی!
الف آرام،
ی یادآورِ
واو وعده گاه!
ج جبروت،
واو وجود،
دال دارایی،
ت تو است!​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
من بی‌تاب توام!
اما این‌بار،
تاب می‌آورم؛
ندای درونم را خاموش می‌کنم،
آرام می‌کنم خویش را،
و از بند تمنای تو آزاد می‌شوم...
هرچند می‌دانم،
تک کلمه‌ای از سمت تو بر قلبم،
آتش زیر خاکسترم را بار دیگر،
روشن خواهد کرد... .

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
می‌گویند: «اگر عاشق حقیقی باشی،
پیوندت بیش از یک زمین است!»
و من به انتظار آن روز،
به آسمان پر می‌کشم!

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
من بودم،
تو نبودی!
من می‌آمدم برای تو،
و تو می‌آمدی برای دیگری... .
از یک‌جایی دیگر،
من هیچ نبودم!
به‌جز رهگذری در خیابانِ تو... .



​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
حیرانم و ماتم زده که عشق تو را،
چه کنم در دل این وادیه‌ی حیرانی!
تو خودت می‌دانی،
که من از عشق تو لبریز شدم...
پس چرا با دل من ساز دگر می‌داری؟!

​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
زمان می‌گذشت.
گل‌های بهاری از دوری بهار پژمرده می‌شدند.
دل من اما همچون گل‌برگ گل‌های بهاری از دوری بهار، نه!
از سردی وجود تو،
در گرمای وجود خودش پژمرده می‌شد.
هیچ سنخیتی نداشت،
گرمای وجود من و سرمای وجود تو!


​