دیالوگ نویسی دیالوگ و مونولوگ‌های جذاب رمان‌های انجمن

[MAHSHID SHAKIBAEI]

به یک باره دو گوی مهتابی‌اش تار شد و شن‌های رویا او را غرق کرد.
از جا برخاست و به سمت در رفت. نگاهی به پیکر بی‌جانش انداخت و لب زد:
- هنوز هم میگم...وقتی خوابی زیباتری!

#ققنوس_نامیرا
FAEZEH.MIRI

 

[~Deku]

درسته، من تغییری نکردم. فکر میکردم که هم من و هم آرمین عوض شدیم، اما اشتباهه. ما فقط، مجبور شدیم که بخش دیگری از وجودمون رو نشون بدیم.
رمان افسون چپ دست
نویسنده خودم =)

 

[❥لیلیِ او]

هیچ‌کس تورا به اندازه خودت دوست نخواهد داشت!

رمان سیگار صورتی

 

[M.Fakher]

- ترانه...وقتی انگیزه‌ای نباشه، وقتی چیزی نباشه که واسه‌ش بجنگی؛ بخندی، گریه کنی کل اون اتفاق می‌ره توی خاموشی مطلق. چون تلاشت با انگیزت می‌میره. یه وقتایی اون زور کردنا، انرژیش، حال خوبش، از خود اون اتفاق لذت‌بخش تره. این‌که بدونی یه نفر حواسش بهت هست واسه‌ت تلاش می‌کنه، زورگویی‌شم به جون می‌خری. دیگه اسمش واسه‌ت زورگویی نیست خودِ خود دوست داشتنه!

فاصله‌ها خفته‌اند
Nafiseh.Karevan

 

[M.Fakher]

- تو هم همین‌طور. جای همه موفق شو.
گرد کرد که برود و دست‌های من مشت شده بود. ناتوانی را آن‌جا از نزدیک، حس کردم. عاجز بودم از گفتنِ یک جمله، در حالی که سرم پر از سناریوهای مختلف بود.
با تمام سرعتی که می‌شد، دویدم. نزدیکش که شدم، بازویش را گرفتم که با حالت طلبکار و کمی ترسیده، سمتم بازگشت. بی‌وقفه لب زدم:
- و إنی احبک کما یحب الجندی فی حصار العدو رصاصة الأخیرة! [۴]


[۴]دوستت دارم آن‌گونه که سربازی در محاصره‌ی دشمن، آخرین گلوله‌اش را



بی‌نشان
F.Śin

داستان کوتاه در حال تایپ | داستان کوتاه بی‌نشان | ف.سین کاربر انجمن یک رمان

{به نام او} کد داستان کوتاه: ۳۶۹ ناظر: @NADIYA._.pd نام داستان کوتاه: بی‌نشان نام نویسنده: ف.سین(F.śin) کاربر انجمن یک رمان ژانر: #درام #عاشقانه #اجتماعی خلاصه: همه‌چیز با یک دیدار دگرگون می‌شود، امیرعلی و زندگی‌اش نیز! درست آن‌جا که چشم‌ها بسته می‌شوند و گوش‌ها کر، حقیقت روبه‌روی کسی که نه...

forum.1roman.ir

 

[فرزان]

و نگاهش روی جمع چرخید و در یک جفت چشمِ فتنه‌گر مردانه قفل شد. کلمه‌ها از اشتیاق، پس افتادند. قلبش تنگ شد و فاصله‌ها را به آغوش کشید. دلش‌ دل‌دل زد و از تپش آن، تنش لرزید.


رمان سه فصل سرد
فرزان

 

[فاطمه شکیبا]

وقتی دیدم پفک خریده، توپیدم که:
- وسط ماموریت بچه شدی؟
مرصاد هم زد به بی‌خیالی و خندید:
- اینا پوششه اخوی.
بعد هم بسته پفک را باز کرد و گرفت جلوی من:
- بیا بزن روشن شی!

رمان امنیتی خط قرمز
نویسنده: خودم!

 

[فاطمه شکیبا]

دیگر به پشت سرم و حرارت آتشی که داشت به سمت‌‌مان می‌دوید نگاه نکردم. کله جلال روی شانه‌ام لق می‌خورد. بوی خون و بنزین و دود زیر بینی‌ام می‌زد. مچ دستم گزگز می‌کرد و سینه‌ام می‌سوخت. تمام تنم عرق کرده بود و سرم داشت در محاصره کلاه‌کاسکت جوش می‌آورد. چندنفر فریاد می‌زدند:
- بدو! بدو!
نفسی برایم نمانده بود؛ اما نگران مردمی بودم که در شانه جاده ایستاده بودند و به ماشین نگاه می‌کردند. صدایم درنمی‌آمد و گلویم می‌سوخت؛ با این حال با ته‌مانده رمقم داد زدم:
- برین عقب! برین عقب!
قبل از این که نتیجه فریادم را ببینم، یک حرارت وحشتناک از پشت سرم حس کردم. انگار کسی هلم داد. صدای آژیر آمبولانس و جیغ و داد مردم در صدای وحشتناک انفجار گم شد.


رمان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[فاطمه شکیبا]

چراغ‌های هواپیما هم خاموش است؛ چون ممکن است در تیررس مسلحین قرار بگیریم. اگر خلبان می‌توانست، از همان بالا ما را یکی‌یکی پرت می‌کرد پایین تا مجبور نشود در شرایط ناامن فرود بیاید.
سلام دمشق!

رمان امنیتی خط قرمز
نویسنده: خودم!

 

[فاطمه شکیبا]

با لوله سلاح، یک ضربه محکم‌تر به سرش می‌زنم تا مستی از سرش بپرد و می‌گویم:
- پرسیدم داشتی برای کی رجز می‌خوندی؟
صدایش مثل ناله شده است. می‌دانم فارسی را از من هم بهتر بلد است؛ پس به خودم زحمت عربی حرف زدن نمی‌دهم:
- شنیدم داشتی برای ایرانی‌ها خط و نشون می‌کشیدی، آره؟ البته اولین‌بارت هم نبود.
و با قسمت خشاب اسلحه، ضربه‌ای به سرش می‌زنم. صدای ناله‌اش زیر دستم خفه می‌شود. می‌گویم:
- اینو زدم تا یادت بمونه دیگه اسم ایران رو هم با دهن نجست نیاری و حرف گُنده‌تر از دهنت نزنی. اصلاً وایسا ببینم...منو شناختی؟ من عزرائیلتم...اومدم چندتا سوال ازت بپرسم و بفرستمت جهنم.


رمان امنیتی خط قرمز
نویسنده: خودم!