شاعرغیرپارسی اشعار واهه آرمن

[SAN.SNI]

گفته بودی
هر وقت که شعر می نویسی
"دوستم بدار"
نمی دانم
از این همه شعر نوشتن است که
دیوانه وار دوستت دارم
یا از این همه دوست داشتن
که دیوانه وار شعر می نویسم...

 

[SAN.SNI]

ابرها را
در سطرِ اول
به باد می دهم
و آفتاب را
برای تابیدن در شعری دیگر
کنارم گذارم
برای نوشتنِ شعریِ ناب
درباره رنگین کمان
چیزی لازم نیست
جز تکه ای کاغذ
و سیاهیِ چشم هایِ زنی
که نمی ترسد از تنها ماندن
و پیر شدن
در شعر!

 

[SAN.SNI]

کاش هرگز تو را نمی دیدم
آن وقت
نه بغضی در گلویم بود
نه دل شدگی
و نه مشتی شعر...

 

[SAN.SNI]

تنهایی را
در کنار کسانی که
تنهایی را دوست دارند
بسیار دوست دارم...

 

[SAN.SNI]

سکوت کردم
خنده‌اش گرفت

به یاد ندارم
راه‌هایی را که پیموده‌ام
درهایی را که کوبیده‌ام
و غزل‌هایی را که سروده‌ام

سکوت کردم
به گریه افتاد

به یاد دارم هنوز
راه هایی را که نپیموده‌ام
درهایی را که نکوبیده‌ام
و غزل هایی را
که برای او
نسروده‌ام

 

[SAN.SNI]

هیچ کس
او را
که در دوردست ایستاده است
بهتر از من
نمی بیند

و هیچ کس
او را
که در کنارم قدم می زند
بیش تر از من
گم نمی کند.

 

[SAN.SNI]

بیدار شدم
پس از نیمه‌شب
در کوچه
زیر یک بوتۀ یاس
تمام دنیا به خواب رفته بود

در اتاق من
خدا و شیطان
گفت‌وگو می‌کردند

صدای یکی
شبیه ریزش باران بود بر خاک

صدای دیگری
شبیه ریختن مشتی خاک در چاه