شاعر‌پارسی اشعار حامد عسکری

[~naz]

وقتــی بهشت عـزوجل اختــراع شد
حوا که لب گشود عسل اختراع شد‌‌

در چشمهای خسته‌ی مردی نگاه کرد
لبــخند زد و قنــــــد بدل اختـــراع شد

آهی کشید، آه دلش رفت و رفت و رفت
تا هالــــه‌ای به دور زحل اختــــــراع شد

حوا بلوچ بود ولی در خلیـــج‌ فارس
رقصید و درحجاز هبل اختراع شد

آدم نشسته بود ولی واژه‌ای نداشت
نزدیک ظهر بود غــــــــزل اختراع شد

آدم وسعی کرد کمی منضبط شود
مفعول فاعلات فعل اختـــــراع شد

"یک دست جام باده و یکدست زلف یار"
این گونـــه بود ها ! کـه بغل اختراع شد

یک شب میـــان شهـــر خرامیـد و عطســـه زد
فرداش ... پنج دی ... و گسل اختراع شد!

•حامد عسکری•

 

[~naz]

گریه نمی‌کنم، نه این‌که سنگم
گریه غرورم رو به هم می‌زنه
مرد برای هضم دلتنگیاش
گریه نمی‌کنه، قدم می‌زنه
گریه نمی‌کنم، نه این‌که خوبم
نه این‌که دردی نیست، نه این‌که شادم
یه اتفاق نصفه ـ نیمه‌ام که،
یهو میون زندگی افتادم

یه ماجرای تلخ ناگزیرم
یه کهکشونم، ولی بی‌ستاره
یک قهوه که هرچی شکر بریزی
بازم همون تلخی ناب رو داره

اگر یکی باشه مَنو بفهمه
براش غرورم رو به هم می‌زنم
گریه که سهله، زیر چتر شونه‌ش
تا آخر دنیا قدم می‌زنم

•حامد عسکری•​

 

[~naz]

عشق بعضي وقت‌ها از درد دوري بهتر است
بي‌قرارم کرده و گفته صبوري بهتر است

توي قرآن خوانده‌ام... يعقوب يادم داده است:
دلبرت وقتي کنارت نيست کوري بهتر است

نامه‌هايم چشم‌هايت را اذيت می‌کند
درد دل کردن براي تو حضوري بهتر است

چاي دم کن... خسته‌ام از تلخي نسکافه‌ها
چاي با عطر هل و گلهاي قوري بهتر است

من سرم بر شانه‌ات ؟... يا تو سرت بر شانه‌ام؟
فکر کن خانم اگر باشم چه جوري بهتر است؟

•حامد عسکری•​

 

[~naz]

لبخند زدن معجزه‌ی لب رطبی‌هاست
دنیا به خدا تشنه‌ی گیلاس لبی‌هاست

یک شاخه گل سرخ در آغوش کشیدن
این اوج تمنای قوطی حلبی‌هاست

تشبیه شما به غزل و ماه و ستاره
همسایه! ببخشید که از بی‌ادبی‌هاست

ناخن بجوی، بغض کنی، قهــوه بنوشی
این عادت هر روزه‌ی آدم عصبی‌هاست

گفتی غزلت تازه شده، دست خودم نیست
از لطف خرامیدن چــادر عربی‌هاست

•حامد عسکری•​

 

[~naz]

یک سینه حرف هست، ولی نقطه‌چین بس است
خاتون دل و دماغ ندارم ... همین بس است

یک روز زخم خوردم یک عمر سوختم
کو شوکران؟ که زندگی این‌چنین بس است

عشق آمده‌ست عقل برو جای دیگری
یک پادشاه حاکم یک سرزمین بس است

مورم، سیاوشانه به آتش نکش مرا
یک ذره آفتاب و کمی ذره‌بین بس است

ظرف بلور! روی لبت خنده‌ای بپاش
نذری ندیده را دو خط دارچین بس است

ما را به تازیانه نوازش نکن عزیز
که سوز زخم کهنه‌ی افسار و زین بس است

از این به بعد عزیز شما باش و شانه‌هات
ما را برای گریه سر آستین بس است

•حامد عسکری•​

 

[~naz]

اگه خیال تو همش باهام نیس
خلوتمو چرا خراب می‌کنن؟
چرا راننده تاکسیا همیشه
دوتا کرایه رو حساب می‌کنن؟

اگه خیال تو همه‌ش باهام نیس،
چرا قدم زدن‌هامو کش میدم؟
چرا غروبا که میرم کافی شاپ،
میرم دوتا قهوه سفارش میدم؟

دورو برم پره از آدمایی
که داد درد مشترک میزنن
قصدی ندارن ولی با کاراشون
زخمای کهنه‌مو نمک می‌زنن

گفته بودم گریه بده واسه مرد
غرور زیادش خوبه کم نمیشه
مرد واسه بستن بند کفشش
پاشو بالا میاره خم نمیشه....

•حامد عسکری•​

 

[~naz]

گیــرم تمـــام شهر پر از سرمه ریزها
خالی شده ست مصر دلم از عزیزها

داش آکل و سیاوش و رستم تمام شد
حالا شده‌ست نوبت ابــــــــرو تمیزها

دیگر به کوه و تیشه و مجنون نیاز نیست
عشــاق قانعند بــــــه میــخ و پریـــــزها

دستی دراز نیست به عنوان دوستی
جـــــز دست‌های توطئه از زیـر میزها

دل نیست آنچه جز به هوای تو می‌تپد
مجموعه‌ایست از رگ و اینجور چیـزها

خانم بخند! که نمک خنده‌های تو
برعکس لازم است بـــرای مریض‌ها

چون عاشقم و عشق بسان گدازه داغ
پس دست می‌زنم بـــه تمامی جیزها

•حامد عسکری•

 

[~naz]

سلام سوژه نابــم برای عکاسی‌
ردیف منتخب شاعران وسواسی‌

سلام «هوبره»ی فرش‌های کرمانی‌
ظرافت قلیان‌های شاه عباسی‌

تجسم شب باران و مخمل نوری‌
تلاقی غزل و سنگ یشم الماسی‌

و ذوالفنون، شب چشم تو را سه تار زده‌
به روی جامه‌دران با کلید «سل لا سی»

دعا، دعای همان روزگار کودکی است:
خدا تُنه ته دو باله تو مــــال من باسی‌

•حامد عسکری•

 

[~naz]

چون شیر عاشقی که به آهوی پر غرور
من عاشقم به دیدنت از تپه‌های دور

من تشنه‌ام به رد شدنت از قلمرو‌ام
آهو بیا و رد شو از این دشت سوت و کور

رد شو که شهر گل بدهد زیر ردِّ پات
اردیبهشت هدیه بده ضمن هر عبور

آواره‌ی نجابت چشمان شرجی‌ات
توریست‌های نقشه به دست بلوند و بور

هرگاه حین گپ زدنت خنده می‌کنی
انگار "ذوالفنون" زده از "اصفهان" به "شور"

دردی دوا نمی‌کند از من ترانه‌هام
من آرزوی وصل تو را می‌برم به گور

مرجان ببخش "داش آکلت" رفت و دم نزد
از آنچه رفت بر سر این دل، دل صبور

تعریف کردم از تو، تو را چشم می‌زنند
هان! ای غزل بسوز که چشم حسود کور

•حامد عسکری•

 

[~naz]

می‌روم حسرت دریای مرا دفن کنید
اهل دیروزم و فردای مرا دفن کنید

لـحدم را بگذارید بــــه روی لـحدم
شـال ابریشم لیلای مرا دفن کنید

ایل من مرده کسی نیست که چنگی بزند
وقت تنـــگ است بخـــــارای مرا دفن کنید

صخره‌ام، صخره که دلتا شده از سیلی رود
دل که خـوب است فقط "تا"ی مرا دفن کنید

تا پر از روسری و سیب شود شهر شما
زیــــر این خاک غــزل های مرا دفن کنید

•حامد عسکری•