درود بر دخترک هنرپرور من
پشت لبخند، رمانیه آمیخته به یک قلم افسونگر... قلمی که انگار از دلِ نغمهی یه گنجشک اومده، بسی چشم و دل نشین.
در واج به واج رمان شاهد آرایههایی هستیم متفاوت که خلاقیت و خاص بودن ازش جاری شده. از زیباییهای دیگهی رمان، که جا داره بهش اشاره کنم ماندگاری توصیفاته.
برای نمونه، توصیف حالات. رادمان وقتی مضطربه گوشهی پیشونیشو میخارونه و این مورد اینقدر در رمان مشاهده میشه که در ذهن مخاطب حک شده.
یا نقرهی چشمای دلآرا... .
هر کدوم از شخصیتها توصیف و یا ویژگی مختص به خودشونو دارن.
یه یادی هم کنیم از شخصیتپردازی و اون بُعد دومی که از دلآرای بیشعور نشون دادی -__-
دخترهی سه نقطه... .
خب... اونو بیخیال، شخصیتپردازی رئالیسم و واقعگرایی که داشتی نیز یکی از نکاتی...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.